Hai dous anos que nos deixou José Mª Rodríguez. O esforzo dos seus últimos anos, a residencia, está a piques de comezar a funcionar. Está claro que. con todas as tachas que se lle poda poñer, non estaría construída sen o seu empeño e bo facer. E as tachas, os que vivimos de preto o proceso, temos claro que non foron culpa del, senón das limitacións que atopou.
O seu blog, para seguir o seu discurso vital os dez últimos anos, aínda está visible, coa última entrada no verán de 2016. Invito a recorrelo e repasar, xunto coa historia de Ribadeo, a historia dun home que se bota en falta e que tiven a honra de ter como amigo.
2 comentarios:
Él tamén te tiña nunha grande consideración. Os xoves que vos xuntabades na tertulia eran pra él moi reconfortantes. Coñecía da abnegación coa que asumes os compromisos e por iso delegou en tí a sua mais grande obra: o seguimento da Residencia. Aló onde se atope reconfortaralle comprobar que non se equivocou. Unha aperta
Él tamén te tiña nunha grande consideración. Os xoves que vos xuntabades na tertulia eran pra él moi reconfortantes. Coñecía da abnegación coa que asumes os compromisos e por iso delegou en tí a sua mais grande obra: o seguimento da Residencia. Aló onde se atope reconfortaralle comprobar que non se equivocou. Unha aperta
Publicar un comentario