20150227

Auga, Bando e Bando 2

A contaminación da auga de Ribadeo, a mais de enquistarse, da sorpresas. E cada vez máis. Onte mesmo, unha situación de desaconsellamento de bebela nalgunha parroquia durante algunhas horas creou unha situación tanto cómica como confusa, ó meu ver. Tanto, que ata os bandos correspondentes foron numerados co título de 'Bando' e 'Bando 2'... a máis da nota posterior tentando saír da situación e aproveitando para tirar adiante por parte do concello.
Os dous bandos, extraídos do PDF correspondente, e a nota de prensa posterior, xunto con algo máis de 'historia' do tema nas notas anteriores do blog:
http://ribadeo.gal/imxd/noticias/doc/1424957341BANDO_non_consumir_auga_26-2-15.pdf
BANDO
DON FERNANDO SUÁREZ BARCIA, ALCALDE-PRESIDENTE DO EXCMO. CONCELLO DE RIBADEO,
FAI SABER
Por comunicación da empresa concesionaria do servizo de auga de Ribadeo, VIAQUA, comunícase como medida precautoria a recomendación de non utilizar a auga para o consumo humano ou uso alimentario nas parroquias de Covelas, Arante e Cedofeita ata novo aviso, debido a que as análises que se levan a cabo no encoro de Lexoso reflectiron unha turbidez de 7 NTU cando o valor límite está en 5, así como incumprimentos nos parámetros organolépticos (os perceptibles polos sentidos como cor, olor, etc.), límites establecidos no Real Decreto 140/2003, do 7 de febreiro, polo que se establecen os criterios sanitarios da calidade da auga de consumo humano. Estas incidencias proceden das augas do río Grande que chegan ata o punto de captación de Lexoso, non podendo garantir deste xeito que a auga sexa apta para o consumo. No caso dos restantes puntos de consumo do Concello de Ribadeo a auga non presenta esta problemática ó non estarse captando dende Lexoso, se non dende o río Eo, a través da ETAP de Vilarbetote (Trabada).
O que se fai público para xeral coñecemento.
Ribadeo, 26 de febreiro de 2015.
O ALCALDE,
Asdo./ FERNANDO SUÁREZ BARCIA.

http://ribadeo.gal/imxd/noticias/doc/1424957409BANDO_2_consumo_auga_ben_parametros_26-2-15.pdf
BANDO 2
DON FERNANDO SUÁREZ BARCIA, ALCALDE-PRESIDENTE DO EXCMO. CONCELLO DE RIBADEO,
FAI SABER
Que foi comunicado por parte de VIAQUA o peche da incidencia detectada no abastecemento de Lexoso ó cumprir os resultados das analíticas levadas a cabo no día de hoxe co establecido no Real Decreto 140/2003, do 7 de febreiro, polo que se establecen os criterios sanitarios da calidade da auga de consumo humano, feito polo cal comunícase ós aboados das parroquias de Covelas, Arante e Cedofeita que se anula a recomendación de non utilizar a auga para o consumo humano ou uso alimentario transmitida en anterior bando no día de hoxe.
Cabe engadir que se seguirán controlando posibles vertidos na fonte de captación do abastecemento para comunicar as posibles alteracións que estes provocan na calidade de auga para consumo humano, co fin de asegurar o subministro con garantías sanitarias á poboación. O que se fai público para xeral coñecemento.
Ribadeo, 26 de febreiro de 2015.
O ALCALDE,
Asdo./ FERNANDO SUÁREZ BARCIA.

A nota de prensa http://ribadeo.gal/actualidade/nova.php?id=1727&lg=gal
Novas
O CONCELLO PIDELLE SOLUCIÓNS A AUGAS DE GALICIA
Captación de Lexoso
26/02/2015
Os veciños e as veciñas das parroquias de Covelas, Arante e Cedofeita poden consumir a auga da traída do abastecemento municipal con normalidade. Así o indican as analíticas efectuadas esta mañá na captación de Lexoso, a onde nas últimas horas chegaron diversos vertidos efectuados río arriba, segundo explicou este mediodía o alcalde, Fernando Suárez Barcia.
O rexedor sinalou que "a pasada tarde a empresa que leva o subministro de auga potable a Ribadeo comunicounos formalmente que no punto de captación de auga potable que temos no río Grande, á altura de Lexoso, os aportes que trae a auga río arriba e que xa en anteriores ocasión supuxeron advertencias, chamadas de atención e denuncias diante da Xunta, de Augas de Galicia e de Control de Vertidos polos posibles lisiviados que alguén río arriba no concello veciño está a realizar, no caso que nos ocupa na tarde de onte xa os límites excederon o que marcan os parámetros das normativas legais e vixentes neste momento".
Suárez Barcia dixo que "a primeira hora da mañá indicamos a través dun bando, tal e como marca a norma, para as parroquias afectadas que teñen o servizo de auga potable municipal desde Lexoso: Covelas, Arante e Cedofeita, que non utilizaran a auga para consumo humano e alimentario. E hai unha hora, este mediodía, a propia concesionaria da auga, unha vez feitas as analíticas correspondentes, indica que os parámetros están en termos legais, adaptados á normativa e que pode proceder ao consumo de auga con normalidade". Por este motivo o alcalde de Ribadeo asinou un novo bando levantando a restrición anterior.
O rexedor indicou que "nestes últimos meses desde o Concello de Ribadeo escrupulosamente estamos notificando e comunicando o que a lei marca, tanto diante do organismo competente que é Augas de Galicia, diante de Control de Vertidos ou diante de calquera autoridade sanitaria con competencia na materia. O Concello de Ribadeo, a través da empresa concesionaria, é o encargado de clorar a auga e de que cumpra os parámetros normais que marcan as normativas, pero non é responsable da calidade de auga que ven polo río arriba. De aí que xa en decembro lle temos comunicado formalmente a Augas de Galicia que estamos moi preocupados por esta situación destes vertidos que periodicamente se están a producir, sobre todo cando chove, e pedíndolles resposta e que medidas se están a adoptar. Estamos moi preocupados pola alarma que se está a crear na poboación".
Fernando Suárez engadiu que "na vila de Ribadeo e nas parroquias que se subministran do río Eo non hai ningún problema, pero nas do interior non hai maneira máis que subministrar desde Lexoso, non hai outra alternativa. Queremos colaboración absoluta coa Xunta de Galicia, pero entendemos que se deben tomar medidas inmediatas para o cese deses vertidos ao río Grande, porque a tres quilómetros, en Ribadeo, hai un punto de captación de auga para consumo humano".
Ribadeo conta con dúas captacións de auga: unha no río Eo no concello de Trabada, en Vilarbetote, e outra aquí en Lexoso, no concello ribadense
--
Algunhas cousas anteriores sobre a contaminación do rego de Lexoso:
Imaxes do verquido no CAVI http://ribadeando.blogspot.com/2014/08/imaxes-do-verquido-no-cavi.html
De aquí bebemos http://ribadeando.blogspot.com/2015/02/de-aqui-bebemos-bebiamos.html
... Auga 20140421
E máis auga 20140423
Non hai risco para a saúde 20140607
Imaxes do verquido no CAVI 20140804
Que a auga sabe a raios? A culpa é da auga por saber así! 20141216

--
Sobre a traída de auga a Ribadeo https://tentandoeducar.wordpress.com/2015/01/27/relato-breve-dunha-actividade-de-aprendizaxe/

Segundo o previsto, UPRi disólvese...

Era algo que xa saíra no blog,en diversas ocasións, a modo de opinión, como aquí ou aquí.A que foi terceira forza máis votada nas eleccións municipais 2011, tras pasar a travesía cun só representante  e un cambio de concelleiro no mandato, tira a toalla.
Tira a toalla? O seu blog está desaparecido, aloxado nun lugar no que se fan desaparecer por falta de mantemento. Logo a nova ven só nos medios: desaparece, pero ó tempo, o grupo básico pasa a trabar relación con Cidadáns. Entre os comentarios de saída de Tino, o que Paco Rivas fora fundado e xa abandoase hai tempo o partido poñía data de caducidade ó proxecto, ó tempo que desvela que foron tocados polo PSOE como conxunto e un por un polo PP, chegándolle ofrecer a Tino Reymóndez o posto nº 2 da lista pepera. Asemade veo como unha 'exploración' dentro dun partido que 'encaixa' abondo coa idea que teñen.
Outro día será cousa de falar sobre (cidadáns-polo momento non escoitei a tradución ó galego en ningures)/ciudadanos/ciutadans, partido encadrado dentro do bloque dereito e queparte do que agora será a súa rama catlana. E partido que, hoxe por hoxe, está sendo apoiado mediáticamente como freo a Podemos.
--
Algunha nova sobre UPRi no blog:
Mitin de UPRi no 2007 http://ribadeando.blogspot.com/2007/05/hoxe-tocou-mitin-da-upri-en-ribadeo.html
Eleccións 2007 http://ribadeando.blogspot.com/2007/05/resultados-eleccins-municipais-2007-en.html
Eleccións 2011 e distribución de escanoshttp://ribadeando.blogspot.com/2011/05/distribucion-de-votos-nas-parroquias.html
http://ribadeando.blogspot.com/2011/05/sobre-as-pasadas-eleccions.html
http://ribadeando.blogspot.com/2011/05/flecos-electorais-e-lista-de.html
http://ribadeando.blogspot.com/2007/05/agora-si-xornada-de-reflexin.html
Pleno en nov. 2007 http://ribadeando.blogspot.com/2007/11/pleno-13-iii.html
http://ribadeando.blogspot.com/2007/11/de-novo-o-pleno.html
Plenos 2008
http://ribadeando.blogspot.com/2008/01/un-pleno-pacfico-en-ribadeo-pero-sen.html
http://ribadeando.blogspot.com/2008/03/primeiras-recomendacins-sobre-o-plan.html
http://ribadeando.blogspot.com/2008/08/denominacin-de-orixe.html
Plenos 2009 http://ribadeando.blogspot.com/2009/01/don-antonio-raimundo.htmlhttp://ribadeando.blogspot.com/2009/09/pleno-por-fases.html
http://ribadeando.blogspot.com/2009/09/pleno-por-fases-ii.html
Plenos 2010 http://ribadeando.blogspot.com/2010/11/20101115-pleno-longo-ii.html
http://ribadeando.blogspot.com/2010/11/do-pleno-ainda.html
http://ribadeando.blogspot.com/2010/05/pleno-de-20100510.html 
http://ribadeando.blogspot.com/2010/05/pleno-de-20100510-ii.html
Plenos 2011 http://ribadeando.blogspot.com/2011/03/e-onte-pleno.html
Plenos 2013 http://ribadeando.blogspot.com/2013/09/20130926-concentracion-e-pleno-en.html
Manobras de achegamento a outros partidos /alternativa políticahttp://ribadeando.blogspot.com/2007/06/unha-bomba.html
http://ribadeando.blogspot.com/2007/09/lea-mono.html
http://ribadeando.blogspot.com/2010/06/alternativa-politica.html
Sobre as irregularidades no PXOM, intervención http://ribadeando.blogspot.com/2008/04/upri-msica-e-rudo-fra-de-ribadeo.html
Ribadeo http://ribadeando.blogspot.com/2010/05/ribadeo-ribadeo.html
Prospectiva http://ribadeando.blogspot.com/2010/09/que-teria-pasado-en-ribadeo-con-17.html

20150225

Vídeo do pregón do antroido Ribadeo 2015

O vídeo que colgou a comisión do antroido Ribadeo 2015 en internet, correspondente ó pregón.

En torno á ría de Ribadeo

Ría de Ribadeo. Hai tempo que xente diversa, entre a que destaca Evaristo Lombardero, en entre a que me atopo, reclama un plan de ordenación natural da ría ('PORNA'), que fixe e protexa o entorno.
En ausencia dunha visión de conxunto plasmada nun documento dese estilo, hai proteccións diversas pola inclusión da ría en espazos dun ou outro tipo, de xeito parcial ou de conxunto, e tamén continuas agresións á súa integridade como conxunto natural. Pola parte asturiana na actualidade un emisario de Castropol estase a construír para verquer directamente á ría, do mesmo xeito que hai anos que fugas en diversos lugares, ou pequenos emisarios levan diversos restos a lugares da ría onde non debera de haber contaminación. Pola parte galega, ribadense, pídese por segunda, terceira ou cuarta vez a destrución da enseada da Vilavella mediante un dragado para poder usala como porto para embarcacións deportivas, dun ou outro calado ou tipo, e, dende hai pouco, a variación da bocana do actual porto deportivo para protexer mellor as embarcacións e aumentar o número de amarres, din.
A foto anterior foi obtida o sábado en marea baixa. Vese xusto sobre a praia dos bloques e á dereita o que queda da enseada da Vilavella. E podemos facernos unha idea do que habería que dragar, que é o que se pide. Pois alí tense proxectado, a nivel programa electoral dalgunha formación hai unsa nos, un porto deportivo. Agora non se pide tanto, senón saída para embarcacións deportivas, de clubes que practica deporte, non de embarcacións de clubes náuticos. De calquera xeito, a foto está aí, e o impacto pode imaxinarse non só de xeito directo sobre ela, senón tamén na vista do sigpac que deixo embaixo, entre a praia e o espolón dos bloques, ó norte, e o Puntal, ó sur.
En canto á variación que agora se pide sobre o porto deportivo, o razoamento da petición que tomo do xornal está claro: non se fai porque portos di que non hai cartos.
Deixo a visión do sigpac de como está a cousa na actualidade no porto deportivo:
Nela aprézase a bocana, a protección da bocana na zona sur e o diferente grosor dos espolóns sur e norte. O que se pretende é o seguinte, recollido dun documento publicado pola Voz de Galicia:
É dicir, ganar máis de cen metros ó espolón norte para abrir unha bocana máis pequena  (40 m) na parte sur, co que as ondas que poideran entrar (menos, por estar máis ó sur) irían dar sobre o feito no recheo dos noventa, ganando prazas e seguridade de oleaxe, e aumentando o tempo de saída das embarcacións co que leva aparexado. Segundo as informacións no xornal, cartos debera haber, pois Portos saca do porto deportivo ribadense 400 000 €/ano, petición de prazas hai... xa sería necesario dragar (no caso de variar a bocana sería necesario dragar máis, evidentemente) e un pecio preto da bocana actual non se vería afectado/molestado polas obras. Todos contentos. Si?
A modo de distendemento e curiosidade deixo outra toma do sigpac onde se ve unha lancha fronte a Ribadeo a toda pastilla sobre a ría, con velocidade calculable polo ángulo que forman os surcos. Evidentemente, as normas de velocidade son incumpridas, e o documento está na rede. Evidentemente non lle pasaría nada a dita lancha.

20150224

O xogo do despiste

Estas dúas imaxes son iguais, diriamos: representan o mesmo. E en ningunha das dúas se ve con claridade o fondo.

Hai pouco tempo saiu un artigo de Campo Braña sobre a non celebración da feira do libro en Ribadeo neste ano. Resulta que si se vai celebrar, aínda que non no circuíto de feiras publicitado. Iso deu lugar a unha resposta contundente do concello na que aínda que mencionaba daquela maneira o feito, este quedaba arrinconado.
Pouco antes xurdiu a nota de prensa do concello sobre o amaño do asilo. Tamén quedaba claro, pero non demasiado contemplado, que os cartos proviñan da doación de Manuela Alonso Amor, mentres se eludía que nun mantemento normal, os cartos doados terían que ser extras, cubrindo o concello a parte fundamental de mantemento. Na rede houbo quen se fixo eco e recollino para o blog.
Agora a foto do alcalde sae na entrega de premios do antroido. Lóxico, non? O alcalde ten que saír na foto, é tradición. Tamén sae a nova, sen foto do alcalde esta volta, do amaño do parque infantil. Que ben! É o aviso de que comezará o amaño. Cando? O próximo mes. E durará dous meses, máis ou menos. Vale, rematarase a tempo para comezar a usalo e ver as súas bondades antes das eleccións.
Non ter por que ser malo un bo amaño, ou unha foto
Por certo, será este parte do orzamento 'extra' liberado para os concellos por ser ano electoral? Non, parece que non.

20150223

Primum legere, deinde cogitare

Venme o título, primeiro ler, logo pensar, dun dito latino ben coñecido: 'Primum vivere, deinde filosofare', primeiro vivir, logo filosofar, a conto de algo que lin onte. O de onte era unha páxina enteira de La voz de Galicia, na que o seu director Santiago Rey Fernández-Latorre larga unha longa perorata para rematar dicindo algo como 'non votedes Podemos', despois dun título que pode resultar suxerente: 'Pensemos'.
Aconsélloo como exercicio de lectura crítica. Ou irónica. Ou divertida. Non como un exercicio de simple lectura, deses de tragar unha verba tras outra dun xeito indixerido, que certamente pode rematar en indixestión.
Só algunha pincelada descontextualizada, para ir abrindo boca:
-'España está huérfana'. Non especifica se da pai, nai ou de ambos. O que si parece estar claro é a indicación de que necesitaría alguén que a tutelara. Un caudillo, quizáis? Ou un director de empresa periodística subvencionada polos poderes que temen perder o seu cortello particular?
-'Desde el momento en que se abran las urnas el éxito o el fracaso de lo que vaya a venir corresponderá exactamente a quienes tienen la facultad de decidir: los electores'. Si, iso, votemos e esquezámonos despois da política ata dentro de catro anos, que para iso xa están os elixidos. Ó fin, é o que se ven facendo, non? Ou non é 'o tradicional', e hai que defender as tradicións!
-Aconsella estratexia a canto partido con varias eleccións ás costas poda haber, mesmo Bildu. E os novos? Non! Eles representan perigo! Son 'la secta'! E van en connivencia con indesexables, snedeo eles mesmos o xerme da indesexabilidade!
-'Solo así volverá a Galicia y a España la democracia que merecemos'. É a frase final. Xa temos guía. O Capo da empresa sinálanos o camiño. Non é necesario que se presente ás eleccións, chega con que fagamos o que el nos di.
O dito: pode ser un bo exercicio de lectura crítica. Mágoa que por cousas da lexislación non se deba poñer a ligazón directa, por se acaso se queixan os medios. Pero, nun buscador calquera podes obtelo rápido. Por exemplo, en https://duckduckgo.com/ , con navegación segura, se pos Pensemos Presidente y editor de La Voz de Galicia asi, todo xunto, no seu significado, teralo en primeiro lugar... Bo proveito!

20150221

Eu coordino, ti coordinas...

Non sei cando veu Amancio Prada cun concerto a Ribadeo por última vez, pero sei que ten entidade abondo como para que o auditorio Hernán Naval poda encherse.
Tampouco me cabe dúbida de que a queima do antroido en Ribadeo é un acto multitudinario, aínda que sexa de perioricidade anual.
Pois collo, miro no correo da lista de cultura do concello e... voilá! Coincidencia horaria: concerto de Amancio Prada no Hernán Naval hoxe ás 20:30 e queima do antroido hoxe na avda. de Rosalía de Castro despois de concentrarse fronte ó concello ás 21:00.
O cartel xa estaba posto hai días, pero non indicaba o horario para Amancio Prada. Tamén aparece a exposición de homenaxe a Suso Peña (só como día 14, pero é ata o 28), pero a esas horas está cerrada.
Ti elixes.

20150220

O Camiño Primitivo, de Ribadeo a Lugo

Pouco a pouco, a Asociación Cultural Casa das Letras recorre camiño dende a súa creación en setembro de 2011. Neste caso, por partida dobre: a presentación do novo libro potenciado pola asociación, o 'Caderno de Viaxes Camiño Primitivo' será presentado en Lugo, na Galería Sargadelos hoxe mesmo ás oito da tarde. Na presentación, a máis dos autores do texto, Ricardo Polín, e das imaxes que dan a estrutura do libro, Eduardo Baamonde, estará presente o Presidente da Asociación Cultural Casa das Letras de Ribadeo, Andrés López-Santos Santiago. Tamén haberá a súa cota para os políticos, coa presenza na mesa da Xefa da Área Provincial de Turismo da Xunta de Galicia en Lugo.
As imaxes de Baamonde sempre son de agradecer, e veñen tecendo historia pola zona dende hai tempo, asociadas a diferentes proxectos, en particular outro caderno de viaxes relacionado co Camiño a Santiago que nos toca algo máis preto: o Camiño Norte, a máis do adicado a Ribadeo ou o correspondente á Mariña.
A presentación do libro en Lugo é lóxica polo paso primitivo por alí, e representa unha extensión da Asociación Cultural máis aló de Ribadeo, ó tempo que anuncia no comunicado unha proxección maior fóra de Ribadeo, pois a presente sería "a continuación dun proxecto máis amplo, iniciado co adicado a Ribadeo, que terá continuidade ao longo dos vindeiros meses, e que permitirá acometer unha serie de publicacións encamiñadas á promoción dos elementos patrimoniais máis salientables de Ribadeo, A Mariña, Lugo e Galicia." É dicir, algo así como unha 'multinacional da cultura' baseada en Ribadeo pero orientada cara a máis aló. Nese sentido, a cousa pode verse como que Ribadeo exporta cultura, ou polo contrario, que Ribadeo dilúe a súa cultura no entorno.
De calquera xeito, a Asoc. Cultural Casa das Letras, móvese.

20150219

Tres imaxes

Tres, para os conxuntos, é un número que ten algo de maxia. É o primeiro número que racha tanto coa monotonía da igualdade como coa contraposición invitada entre diferencias. Un número necesario para manter unha banqueta estable e para facer cadrar diferencias en pé de igualdade.
1.Ribadeo, visto por riba dunha bandeira republicana.
Ribadeo, Dende Castropol, ten unha boa vista. Quizáis non tan boa como ó revés, pero gústame. Cando vin a bandeira republicana no chan sorrín e pasáronme varios pensamentos pola cabeza. Ribadeo, por riba da república, ou máis ben, a república é a que pode manter Ribadeo? Entre outros. De calquera xeito, república asociada a Ribadeo.
2.Barra de bar ou chinatown?
Nin o un nin o outro, e ambos. Ao menos, durante o antroido, chinatown de pacotilla. O de barra de bar, moito máis dilatado no tempo. O significado a atribuír, moito en función da hora do día (ou da noite)
3.Ti, dous euros diarios. Túa filla, tamén.
Non é foto de Ribadeo, pero si tomada en Ribadeo dunha nova de xornal recente. Si, tomada no antroido. Pero non ten nada de antroido. Por certo, a maiores, ti tamén pos pola parte de quen non paga, que os hai.
Bo día.


20150218

Lembrando dous libriños (e II). Artigo de Evaristo Lombardero

Primeira parte: Lembrando dous libriños (I)
LEMBRANDO DOUS LIBRIÑOS (e II)
Hai dúas semanas este medio publicou a primeira entrega sobre os libros “A Ria de Ribadeo Natureza entre dúas augas” e “La Ria del Eo Naturaleza entre dos aguas”. A edición foi promovida polo CEDER OSCOS EO e mais a Asociación Puente de los Santos, porén financiada con fondos públicos sendo presidente e secretario os alcaldes de Castropol e Ribadeo, don Fernando Suarez Barcia. Naquela escrita comentamos o emprego incorrecto do toponímico da ría. Imos ver agora outros contidos desta obra proxectada para a súa difusión nos centros de ensino.
Nas páxinas 18 a 22 e na 58 e seguintes trátase sobre sedimentación. Descríbense unha serie de procesos físicos, correntes, tipos de sedimentos, orixe das partículas, etc. Sen embargo, agás algunha referencia colateral, o impacto das obras, recheos, escollera, ponte da Veiga, ferrocarril, Ponte dos Santos, autovía, etc. semella que non existe nin existiu nunca. A perda de calado en moitos puntos, a práctica desaparición do canal das Figueiras e a constante degradación causada pola intervención humana non aparecen por ningures. Lembraremos que no ano 1 933 subiu ata A Veiga o Castro Alén, un barco de 1 300 Tm a cargar madeira. Aínda nas décadas do 50-60 do século pasado chegaban A Veiga o Pitas, o Porfirio Díaz e outros barcos que andaban polas 300-600 Tm.
Na páxina 13 (introdución) aparece un relatorio das normas de protección da ría de ámeto estatal, internacional e do principado de Asturias, algunhas con erros nas datas de calificación, pero omite a declaración de Espazo Natural en Réxime de Protección Xeral da Xunta de Galiza (Decreto 157/1995 da Xunta de Galiza). Mesmo tampouco se cita o Plan de Ordenación dos Recursos Naturais ou Plan de Uso de Xestión, preceptivo dende 1989 e sen comezar ate hoxe.
Páxina 32: 24 liñas para describir polo miudo o muíño de mareas de Berbesa. De seguido lese a seguinte frase: Existen ruinas doutro muiño na enseada da Vilavella, na beira lucense. Sen comentarios.
Páxina 108: onde se comentan as características da ría por fóra da Ponte dos Santos. No parágrafo segundo pode lerse a seguinte aberración: As augas adoitan estar tan axitadas coma no mar aberto, polo que os procesos sedimentarios son aquí de escasa entidade, so paga a pena destacar o depósito de areas na Praia de Arnao. A comparación das cartas mariñas oficiais do Instituto Oceanográfico de 1986 e 1996 revela que a realidade é exactamente a contraria, a sedimentación foi intensísima nos últimos 25 anos, posiblemente trala construcción da escollera e da Ponte dos Santos. A perda de calado na boca da ría, no Boi, en Arnao e en todo o tramo exterior da ría é tan evidente que non merece mais comentarios.
En resumen unha ría de papel couché, como os libros, editados sen aforrar gastos, fotografías a centos, montaxe perfecta, pero os contidos están moi lonxe da realidade.
Evaristo Lombardero Rico

20150217

En Ribadeo polo antroido, sen antroido: Asilo, obras e funcionamento

Non se trata do asilo político, que daría tema para o antroido, senón do hospital asilo de Ribadeo.
Recollo un comentario na rede de Javier Chao:
Pareceme moi ben que se fagan todas estas melloras, pero como ben dice o alcalde son feitas a conta de TERCEIROS, dunha herencia niste caso. A quen llo temos que agradecer niste caso concreto é á persona que deixóu unha herencia dos 90.000€. Pero falando do hospital-asilo hai que destacar que é MUNICIPAL, e polo tanto a responsabilidade do seu correcto funcionamento é do Sr. Alcalde. Quero que quede constancia que o funcionamento deste servicio é lamentable, parece ser que o Sr. Alcalde aínda non se enterou a día de hoxe. Sería moito mais interesante que en vez de esta demostración de pura propaganda a conta de terceiros se preocupase de ver se atenden ben "las hermanitas" ós nosos maiores. Sabe que fan os residentes no tempo libre?. Pois dígollo eu (NADA DE NADA...) non hai nin un animador que os manteña activos (á ultima despedírona en agosto) e as mais das veces están solos na sala de estar tendo en moitas ocasións que atender a mais de un as visitas dos residentes. Quero así mismo que quede claro que se vai funcionando é gracias ás empregadas. Por último xa que aínda queda moito pra posta en marcha da futura residencia sería ben que foran pensando no bon funcionamento deste servicio que temos hoxe que nos dous últimos anos vai de mal en peor.
E engádolle a nova da web do concello:
O REXEDOR DI QUE TEN QUE ESTAR EN PERFECTAS CONDICIÓNS

Melloras no hospital asilo

16/02/2015
O Concello realiza diversas melloras no hospital asilo de Ribadeo, grazas á herdanza que unha veciña, falecida hai pouco tempo, deixou para este fin. En total o investimento realizado na modernización do ascensor, no cambio das ventás da terceira planta e na compra de electrodomésticos para a cociña e a lavandería ascendeu a uns 90.000 euros, segundo deu a coñecer este mediodía o alcalde, Fernando Suárez Barcia,
O rexedor sinalou que "quixemos desde o Concello recoñecer este acto de fraternidade que esta veciña de Ribadeo, que nos deixou non hai moito tempo, e que quixo que unha parte do seu legado, da súa herdanza, fose destinado ao hospital asilo de Ribadeo. E o Concello, coma lexítimo propietario dese edificio, ten a obriga de investir ese diñeiro da súa herdanza nas necesidades máis importantes, de acordo coa congregación relixiosa Marta e María, que rexe o hospital asilo".
Suárez Barcia explicou que "eses cartos destináronse en modernizar e adaptar á normativa o ascensor do inmoble, traballos nos que se investiron uns 14.500 euros; outros 28.000 euros foron para proceder ao cambios das ventás da planta terceira, dado que nas outras plantas xa se tiña actuado hai uns dous anos entre o Concello e a Deputación de Lugo. Todo isto supuxo unha notable mellora térmica con illamento magnífico que permite que os residentes se encontren nunhas mellores condicións". O alcalde ribadense dixo que "tamén fixemos unha nova instalación de auga quente sanitaria, para adaptala ás novas normativas e con depósitos actuais máis grandes e quixemos facer unha serie de cambios nos equipos electrodomésticos tanto na cociña (fritadeiras, lavalouzas, carros quentes) como na lavandería, adquirindo novas lavadoras e secadoras industriais. A inversión de todo isto, que foi por un procedemento aberto, superou os 90.000 euros, que é aproximadamente o legado que esta muller lle deixou ao hospital asilo. Si hai algún floco pendente será asumido polo Concello".
Fernando Suárez subliñou que "a querencia desta xente que ao final da súa vida quere que parte da súa fortuna vaia para unha dotación pública, en fraternidade das persoas, queremos facerlle este recoñecemento público. O seu legado está a ser moi ben investido no hospital asilo de Ribadeo. Sen perxuízo de que o Concello, como todo o mundo sabe, está a traballar nunha nova residencia en construción na actualidade, con moitas ilusións e expectativas depositadas nela. Pero temos que seguir traballando neste hospital asilo, que ten que estar en perfectas condicións porque ten que durar moitos anos máis".
E, para rematar, pregunto:
* que recoñecemento público se fai se non se nomea á persoa que cedeu os cartos? Ó mellor é que non quería que se soubera, e nese caso, está de máis a nota e o recoñecemento por vía dela.
* que seguimento de funcionamento se fai? Sería cousa de afinar os métodos antes de poñer a funcionar a nova residencia.
--
Recollido do xornal, da nova 'Invierten en el asilo de Ribadeo la herencia que dejó una octogenaria' de La Voz de Galicia: Manuela Alonso Amor.

En Ribadeo polo antroido, sen antroido (1)

Nestas datas cambiantes polo calendario eclesiástico celébrase a festa pagá cristianizada, e as novas son para o desenvolvemento do antroido ou entroido. O caso é que, sendo previsible, o antroido xa non é tal, senón festa, unha máis. Tomemos por iso como antroido do antroido o normal, o que pode ser raro neste tempo por non selo en tempo normal.
Embaixo, unha árbore caída en San Roque a pasada semana. Tirouna o vento, pero só fixo rematala.
Unha nova do venres: Quintana destaca o emprego xerado na primeira plantación de arándanos de Galicia'. Non se trataba da da Ribadeo e a Asoc. Ponte dos Santos, non, senón en Cerdido. Iso si, tratábase tamén dunha subvención, como en Ribadeo. Neste caso, 250 000 €, segundo a nova aparecida no xornal. Ao menos esa parece que está a funcionar e xerar postos de traballo e riqueza.
A continuación, unha imaxe que pode que te soe: o derrubamento cara ó paseo marítimo. Saiu no xornal... etc. Sabes se está amañado/que se fixo?
Tres fotos e un comentario:


Pois resulta que houbo ou seus máis e menos pola distribución de bandeiras, cousas dos símbolos galegos e españois... Por terciar entre os que pretenden potenciar unhas ou outras máis en plan división que de colaboración, non está mal que se deixe a rúa peonil para galegas e españolas, e preto dos IES, onde se supón formando o futuro, as bandeiras máis internacionais... para contribuír a formar cidadáns do mundo, conscientes de que necesitamos a natureza máis aló do 'mundanal ruído'...

20150216

Antroido... hai 18 anos: o antroido do futuro

    Hai algún tempo, ribadeando ligaba un repositorio de documentos relacionados con Ribadeo, 'Publicado en Ribadeo'. Hoxe non, dito repositorio desapareceu e estou comezando a recuperar eses documentos. Entre eles, estaban diversos pregóns do antroido, como a peza que deixo embaixo que debía ser algo así como un adianto do antroido/entroido do futuro. Sirva como testemuña e tamén como comparación dunha previsión co que é na actualidade. Espero que sexa tamén o comezo dunha lenta recuperación para internet do que foi 'Publicado en Ribadeo'.
-
"O antroido do futuro". Antonio Gregorio Montes (pregón de antroido 1997)

    Boas tardes.
    "Actuar é un luxo que permite mostra-los sentimentos que de outro xeito daría vergoña ensinar". É unha cita de Robert de Niro, que debe saber abondo do tema, tomada dunha entrevista de "El Semanal" de 24 de novembro do pasado ano 1996. A traducción ó noso caso podería ser: O disfraz de antroido permite facer moitas cousas que en outro caso serían vistas con moi malos ollos (aínda así o son moitas veces). Dito esto, ¡pechade a porta!. Que ninguén escape.
    "O bo, se é breve, dúas veces bo", en pluma de Baltasar Gracián. Do que non é tan bo, non dí nada. Polo tanto, temede o peor, porque xa non me vexo constreñido pola sentencia.
    Parece que este ano son eu o pregoeiro do antroido. Por eso aquí estou, disfrazado de entendido na materia, e tomando as medidas oportunas. Estou sen toga nin birrete: todo disfraz ten os seus límites, e un deles púxeno aí. Disfrazarme con roupa non me gusta especialmente, pero actuar xa é outra cousa.
    E actuar é un xeito de disfrazarse. Dende logo, hai outros. Por exemplo, ¿alguén se lembra do antroido que viviu o Inspector Lupa?. Ese si que foi un bo disfraz, tanto cando andaba vendo os disfraces como cando non o facía. Aínda non sei quen foi, e non me parece que o saiba moita xente. Xa metidos en materia, ¿por que me elixiron para o pregón?.
    É unha pregunta que me fixen. Tiña o dilema de contestarme a min mesmo de varias formas. Unha resposta sería: "porque és un paiaso" (podería engadrille despois, por exemplo, "pailán", e así queda mellor: "porque és un paiaso, pailán"). Por contra, tamen podía contestarme: "porque és serio" (neste caso, engadiría algo así como "home": "porque és serio, home").
    Elixín o último, gustóume máis. Por eso mesmo me permito facer un comentario como este aquí, diante de tanta xente. Eu considérome serio, e o antroido é para que os serios, as persoas que non se permiten o saírse do seu papel, podan rirse e oficiar doutra cousa, poñerse unha máscara. Eso me moveu a aceptar.
    Así, o que me quedaba era disfrazarme. ¿De que?. Pois de prospector. Non de prospector en busca de petróleo, que por esta terra non parece ter moito futuro, se non precisamente de analista de futuro. Do futuro do antroido, claro. Eso é algo así como ser adiviño, pero con outro nome tentando coller categoría.
    O seguinte foi o preguntarme, ¿por onde pode comezar?. Polo momento, e para min, o antroido estivo a punto de ser por primeira vez entroido: descubrín que a palabra que usaba, antroido, non viña nos diccionarios. Así, estiven por deixar de empregala para ocasións serias, coma esta. Entroido nunca a usei, carnaval decidín fai algún tempo deixalo para a meseta, lugares lonxanos ou festas con outro significado, e antroxu, Nalón arriba, cáeme moito máis lonxe. Por eso decidín deixar as cousas como estaban: antroido, para os amigos.
    Son serio, xa o dixen antes. Así lle dicía tamén ó protagonista maior, o piloto, ó Pequeno Príncipe. Como o Principiño non calaba con esas lerias, e quería saber, continuar vendo mundo, ir ó seu antoxo, a súa vitalidade conduxo a unha obra literaria para todo tempo e idade. ¿Por que?. Porque a todos nos fai falla evadirnos. E iso é o antroido. Evasión. A grande evasión. Ademais, como na película os prisioneiros do campo de concentración son ó fin tristemente cazados, e así remata a súa ilusión de liberdade, os antroidos tamén acaban a tiro fixo. Vóltase á liberdade condicionada. Condicionada pola nosa historia, os nosos coñecidos, compromisos, ... en definitiva, por nós mesmos.
    Centrémonos na prospectiva do futuro do antroido: aí van algunhas reflexións.
    Un. Hoxe en día tómase como unha festa, e parece que non decae a pesar de que a vida é, cada vez máis, carnaval. Quen non o crea así, que lea os periódicos, vexa a tele ou fale cos amigos, aínda que sexa de fútbol. En todos os rincóns hai carnaval. Nembargantes, ese carnaval pretende ser serio, non é o noso estilo de antroido. Aínda así, é previsible que siga a extenderse contrastando coas ideas do antroido que por aquí se levan.
    Dous. En Venecia teñen o seu carnaval de luxo, onde todos queren ser Dogos de seu (non cans, entendámonos, senón mandamaises). Por Río o carnaval é movemento e lucimento da vitalidade (e doutras cousas tamén vitais). Aquí o antroido é máis unha evasión adoitando outro rol e ocultándonos como pícaros para facer trastadas e figurar como reis, por unhas horas, do noso destino. Pero a idade, a era de inocencia, está a pasar rápidamente. É unha incógnita se o noso antroido vai resistir esa falta de inocencia que se está a incrementar aló onde un vaia. Moitas cousas van ter que cambiar para poder superala. Aínda así, feitos como que hoxe estemos aquí fan manter a esperanza de que esta evasión pode seguir facendo os seus efectos benéficos e festeiros por moito tempo.
    Tres. Non hai tanto o antroido estaba, empero, cáseque "morto por orde superior". Esa orde non puido con el e aquí estamos de novo. ¿Pode darse novamente no futuro o caso dunha prohibición directa ou indirecta?. Non estamos exentos dela, pero sería en balde, como o foi a pasada vez: a festa continuaría, aínda que pode que desvirtuado un pouco o seu espírito pola prohibición, ó estilo da "lei seca". Eso mesmo fará cuidarse ós mandamaises de tentar algo parello, aínda que aproveitando as máscaras se produzan algunhas mascaradas que infrinxan as normas do antroido, que tamén as hai.
    Catro. Se miramos ós carnavales de Venecia, Río, Tenerife, ..., mesmo os entroidos de Laza, podemos ver que todos van cara á grandiosidade, cada un no seu modelo, cada un á súa velocidade. Ó mesmo tempo, seguen a ser unha actuación. Nembargantes, a grandiosidade esixe uns xeitos e un dirixismo que impide manter o sentido do noso antroido. Para vencer outros medios vistosos de diversión e/ou enaxenación, que eso é tamen ó antroido, e facelo ademais dun xeito inocuo, necesítase cada vez un espectáculo maior. É inevitable, tal como eu o vexo. O antroido terá que ir cambiando para combatir este efecto ou aliarse con el. A alianza significa máis cartos e unha certa profesionalización, ó estilo deses outros lugares.
    Cinco. Téntase conservar o de cada un, neste caso o noso antroido, pero a profusión de medios que nos poñen en contacto con outros lugares van pouco a pouco influenciando esta festa. Non é problema, porque hai carnavales de todo tipo, polo tanto as influencias serán variadas. Esto, esperando que ós americanos do norte non se lles ocurra a idea de facer un novo carnaval, porque se non, Holliwood rematará non só co noso estilo de facelo, senon tamén por facernos creer que se fixo sempre ó seu xeito. Esperemos asemade que manteñan a data do seu Halloween ben alonxada da nosa celebración, so pena de perder un combate do mesmo xeito que os Reis o están a perdendo fronte ó Santa Claus... e eso que son tres contra un.
    As conclusións anteriores, se ben son as máis xerais, non son as únicas. Por exemplo, visto que non podemos igualar os disfraces sen roupa que fan as ledicias dos e das turistas en Río, e tamén dos propios cariocas, é previsible que nós busquemos e atopemos novos medios de calefacción para que as máscaras con pouca roupa non sufran os rigores invernais.
    Nacerán novas máscaras. É un fenómeno que xa se ven estilando dende tempo hai, e que está lonxe de esgotarse: na variación está o gusto, como di unha frase que máis dun e unha coñecerán e practicarán có gusto anunciado.
    A electrónica escalará postos nas preferencias dos antroidos. O mesmo que se vai metendo en casas ou bancos, non podería facer unha excepción con este fenómeno social. Xa vimos algúns artiluxios desa especie outros anos, como luces ben amañadas e sincronizadas, pero é posible que non sexa nada comparado ó que se aviciña.
    Son previsibles outras incorporacións no desenvolvemento destes días. O antroido permite o anonimato social, e ven potenciado por el. Hoxe en día estánse a extender novas formas de comunicación que outorgan a posibilidade do anonimato. Tendo conta destas dúas premisas, pódese concluir que é probable que se incorporen novas formas de antroido, por exemplo, "a distancia", do mesmo xeito que o 28 de decembro é algo extendido usar o teléfono para gastar bromas, mentras que no século pasado, antes de facer das súas o señor Bell, evidentemente non se podía.
    Podemos observar tamén que as carrozas motorizáronse. É previsible, co uso dun parque móbil máis extenso e variado, que esta tendencia continúe, incorporándose á mesma aínda os disfraces individuais.
    Un dos festexos precursores do carnaval era unha especie de circo naval fai vinte séculos, como din algúns estudiosos do tema. Do carnaval, si. Do noso antroido, dubídoo. Mais, cara ó futuro, todo é que ó clube náutico lle de por aí, e entón o noso antroido podería ser precursor desa proxección naval futura. É posible, e coa motorización e en xeral a instrumentación actuais, máis doado que noutros tempos. Habería que preguntarlle á directiva do clube se está pola labor.
    O antroido é educativo. Seguirase a usar nos centros chamados educativos para facer algunha que outra trastada, ó tempo ou a parte da propia educación. É posible ademais, dentro da política ministerial, a súa inclusión como liña transversal no currículum escolar.
    Falemos de cartos. Estamos a vivir tempos de privatización. Se se pensa en privatizar a xestión de hospitais públicos, por exemplo, ¿por que non o antroido?. Nese caso, ¿que se preparen as comisións a non recibir subvencións?. O antroido, teña ou non subvencións, sempre foi público e sempre foi privado. Sempre necesitou dun espírito social para levalo a cabo, pero sempre foron os particulares as máscaras. Pola privatización, poderá cambiar algo o modo de financiamento, pero nada máis.
    En canto ós premios... é bonito e atraínte para o turismo que os disfraces sexan traballados, pero por ese lado é difícil competir con outros carnavales.
    Nembargantes, a competencia é a competencia, e as leis do mercado inflúen en moitos campos. Pode que o factor máis influínte no futuro desenvolvemento dos premios sexa externo ó propio antroido: máis que a privatización, a marcha da economía en xeral.
    En relación a outro aspecto, fai pouco leín que "os carnavales caen baixos este ano". Espero que non caian baixo máis que polo número que ten asignado o día no que comezan, pois non é esa a tendencia aquí en Ribadeo. Hai que lembrar, sobre esto das datas, que xa se produxeron algunha vez noutra temporada: os chamados "carnavales de verán", e a eses si que lles chamo carnavales. ¿Lémbrádesvos do que xa dixen sobre a economía do antroido e as influencias externas sobre o noso?. É posible que esas festas carnavalescas se incrementen, pero non penso que se lles deba chamar antroido. Serán carnaval. ¿A influencia sobre o propio antroido?. Polo momento, está a salvo, porque son influenciadas por el e non ó revés. Perante canto tempo, eso xa é máis dificil o dicilo e dependerá de moitos factores.
    Pola sequedade da boca ven outra vez ós meus labios o dito de Gracián: "o bo, se é breve...". Por aí, pola sequedade, penso que é cousa de ir rematando. Queda para outra o tratar de imaxinar o futuro do antroido en relación a outras moitas facetas. Como exemplo delas serven a música ou o sexo. En fin, isto é a prospectiva: analizar tendencias para vislumbrar o futuro. Eu, de calquera xeito, non me fiaría moito dunha prospectiva do futuro do antroido feita por un disfrazado.
    Aínda así, costoume facela. E teño que dicilo, porque é tamén unha metáfora do antroido. Nestas datas, hai moito detrás: ilusión, traballo, imaxinación, persoas... é algo matinado para vivir uns días máxicos antes que chegue o momento de quitarse a máscara.
    Ben, penso que os obxectivos das cousas débense definir ó principio. Aínda así, acordei definilo ó final, tras ve-las caras dos que me escoitan hoxe: O obxectivo era sacar á luz o espírito do antroido. Espero haber axudado a facelo, e con eso remato esta pequena perorata. Meu disfraz xa non vale, este pequeno antroido xa se foi. Agora comeza o antroido de todos. O futuro que mencionei xa chega. Vivámolo.

20150214

Asimetría. Diferenza

Os seres humanos somos en xeral simétricos, a esquerda e dereita, con pequenos defectos que fan esa simetría irregular. Cando a falta de simetría é evidente atopamos un caso raro, que tratamos de xeito diferente. Casos como os de alguén a quen lle falta un brazo, ou que tren unha chepa cara algunha das beiras.
No corpo social, ó ser nós unha peza, é máis confuso o facer unha análise da asimetría, sexa de condicións, dereitos ou do que sexa. Do que se fala é máis ben de diferenzas. Pero pode que sexa máis gráfico o falar de asimetría.
Como cando en Ribadeo lemos unha nova de que hoxe mesmo está convocada a 'mesa local do comercio de Ribadeo' polo propio alcalde, cando hai unha mesa de asociacións de veciños que... ben, deixo algunhas vellas novas por se alguén non sabe que é a Mesa de asociacións, e comparar:
Nota de prensa da Mesa de asociacións no 2013
A mesa de asociacións e o alcalde de Ribadeo no 2014
Xuntanza co alcalde no 2008
A mesa de asociacións, impulsora do regulamento de participación cidadá
Comezando coa mesa de asociacións no verán do 2005 (blogue antigo, a nova está pola metade da páxina)
Por certo, e para establecer comparacións, á Mesa local do comercio sentarase a máis do alcalde e concelleiros, o representante da Consellería de Industria, o presidente de ACISA e un representante dos praceiros da praza de abastos e tratarán basicamente de cartos públicos a entregar ós empresarios.
ACISA tamén foi protagonista hai poucos días coa súa asemblea e novidades, entre as que inclúe que todas as peticións de ampliación de horario que solicitou para os locais nocturnos foron concedidas pola Xunta tras ser informadas positivamente polo concello. Non se sabe que o concello consultara a ninguén máis nin que atendera queixas en contra.
Iso si, a Mesa de asociacións non ten o sello de 'oficialidade'. Os cidadáns é o que temos: somos nós, non acadamos o status de constitución oficial que parece que ten a mesa local do comercio, e as asociacións tampouco logran o nivel das empresariais, como xa quedou amosado coa tentativa da normativa de participación cidadá (0, I, II, III e IV).
... comeza o antroido!
Sábado:Por certo, será casualidade que a tan anunciada candidatura do PSOE sexa presidida por o presidente dos empresarios ACISA?

20150212

Tempo de antroido, tempo de desconto en Ribadeo

A modo de introdución ó antroido.
O antroido non comezou aínda, pero xa está na mentalidade informativa e tamén entrou na cabeza da xente  de xeito que aparenta unha excrecencia que tende a ocupar espazo e desocupar pois outras cuestións que o ocupaban. Todo en consoancia con que de feito amplíase de xeito elástico o tempo de festa, se non de festivos por ser máis complicado, de parranda, que é máis sinxelo.
Tres meses e medio aínda para as eleccións municipais e moitas incógnitas ocultan o máis aló dos partidos, a política, como se o importante fora a candidatura, o postular tal candidato ou tal outro, o procurar apoios mediáticos en troques de debater o futuro e as cousas do día a día entre todos. Pode dicirse que sen debate non hai participación, e polo tanto, non hai democracia, senón submisión. Mesmo a verba cidadanía queda grande: ése da cidade no sentido de pertenencia a, pero non no de constitución da cidade en pé de igualdade.
Estamos a ver mostras continuamente desa falta de debate e participación. A coincidencia destas datas festivas co artellamento da precampaña manifestan un contraste moi propio do antroido: todo aparencia fronte a realidade da que se quere escapar ou só criticar, a modo de válvula de escape, pero que raras veces pasa de rir por non chorar, no mellor dos casos.
Pasará o antroido e voltaremos á realidade. Si? Ás veces parece que estamos en tempo de antroido todo o ano, como se non puideramos aprehender a realidade e nos víramos obrigados a vivir nunha impostura contínua.
Sempre crin que para desfrutar plenamente de algo había que mentalizarse, xeralmente polo traballo que costa logralo. Desfrutaremos moito pois cando logremos que a nosa sociedade funcione dun xeito participado: está costando moito traballo o achegarse a algo así.

20150211

De aquí bebemos / bebíamos

Como xa ten saído no blogue algunhas veces, o encoro de Vilamariz no rego de Lexoso foi o segundo lugar de onde se comezou a traer auga a Ribadeo, despois de facelo das Fontes do Lobo, na beira de Santa Cruz.
A foto é da caída de auga do encoro de Lexoso, o día 8. A continuación, unha vista máis xeral do pequeno encoro leva á percepción de que xa está colmatado, é dicir, cheo de terra.
Pero o encoro na actualidade non subministra auga a Ribadeo. A razón? A foto de embaixo amosa a beira do CAVI (Centro Alimentación Vacuno Irmandiños) un pouco máis aló do límite de Ribadeo e Barreiros, cunha coloración certamente sospeitosa. [Nota: é posible que teñas que inclinar a vista/a pantalla para distinguir ben o aspecto]
 O que se complementa coa foto dunha das caídas de líquido por onde se chega a esa coloración:
O mapa, centrado no lugar do CAVI:
Os puntos clave da recollida de auga de Ribadeo: en negro, fontes do Lobo en Sta. Cruz, Encoro de Vilamariz no rego de Lexoso, e Vilarbetote, recollida de auga do río Eo. En vermello, depósitos e lugares de tratamento, dous na beira de Santa Cruz e outro en Vilarbetote:

Algunha entrada anterior no blogue sobre o tema:
Auga 20140421
E máis auga 20140423
Non hai risco para a saúde 20140607
Imaxes do verquido no CAVI 20140804
Que a auga sabe a raios? A culpa é da auga por saber así! 20141216
Auga, bando e bando 2 201502
-
Aprendendo sobre a traída de auga a Ribadeo:
Relato breve dunha actividade de aprendizaxe

20150210

Programación lúdica e cultural: antroido, Suso Peña e Amancio Prada

Esta semana, o correo de Cultura Ribadeo ven cheo. Este sábado 20150214, Amancio Prada no Hernán Naval, ás oito e media da Tarde.

O Antroido 2015, facendo das súas... dúas semanas, segundo parece!


E tamén, a exposición en memoria de Suso Peña en Turismo Ribadeo
Algunha cousa sobre Suso Peña no blogue:
Pro homenaxe a Suso Peña 20051228
Crónica para unha homenaxe 20051229
Unha rúa 20060122
Homenaxe a Suso Peña 20060206
Suso e o litoral 20060213
Presentación de 'La mirada mágica' 20060811

Revisitando o Pozo Mouro

 Deixo hoxe varias fotos e un vídeo do Pozo Mouro, no rego Lexoso, preto de Remourelle, como aparece no mapa ó final. A zona xa a tratei tempo atrás cunha entrada de título 'Ribadeo marabilloso', tamén con fotos e vídeo na que se pode comparar a fervenza con diferentes caudais.
A baixada dende a estrada volve a estar xa cunha certa cantidade de maleza, polo momento franqueable, aínda que as botas son aconsellables. A vista si que o é.





20150209

Un xabaril á beira da estrada

Un xabaril na Devesa, xusto diante da porta do Campamento Xuvenil. Xa din parte onte para a súa retirada na G.C. de Ribadeo, co que supoño que hoxe xa estará fóra do lugar. Estaba comezando a inchar; debía levar varios días alí.
Ben, por como tiña a parte do morro, a máis do lugar onde estaba, debeu de levar un golpe dalgún coche. Evidentemente, o coche tivo que enterarse e ter algún destrozo: é un animal que se achegaría ós cen quilos. E non parece que, de ser atropelado, fóra el soíño á cuneta.
O anterior deume que pensar mentras voltaba a Ribadeo. A máis, achegarse a unha estrada un animal así, a un nivel tan baixo, perto das praias e das catedrais... certamente, os xabarís non estań en perigo de extinción, pero aínda así, pregúntome que lle faría alonxarse do monte.

20150208

José Calavera Ruiz e Ribadeo

Xosé Calavera Ruiz é coñecido e recoñecido en Ribadeo. Hai poucos días foi homenaxeado co Premio Nacional de Enxeñaría Civil que outorga o Ministerio de Fomento.
Para unha pequena historia da relación entre José Calavera Ruiz e Ribadeo, no blogue ten aparecido:
A honra de Ribadeo (20120903) testemuña no acto no que se lle concedeu o título de fillo adoptivo de Ribadeo, con gravacións incluídas. No mesmo acto tamén se homenaxeou a John Rutherford e Víctor Moro.
E, por se quedaran dúbidas podes descargar, o curriculum vitae colgado na web da empresa por el fundada, Intemac (que copio embaixo).
20090112 Érase unha torre...
20091128 Novas do Concello, sobre diversas obras, incluída a Torre
20110204 A río revolto, en relación coa Torre dos Moreno
20110215 O apuntalamento da Torre dos Moreno
20120102 Que pasa coa herdanza dos Moreno? (II), artigo de Evaristo Lombardero relacionado con outro meu anterior
20120118 Pleno con dous puntos (petición da homenaxe por José Valín)
-
Para quen queira máis,
1.
Hai pouco que publicou un libro, '101 anécdotas de mi vida profesional'
Editorial: INTEMAC
ISBN: 9788488764232
Precio: 35,00 € (IVA incluido)  
2.
Curriculum vitae obtido de http://www.intemac.es/conocenos/equipo-de-direccion/presidente-de-honor/:
        Doctor Ingeniero de Caminos, Canales y Puertos.
  Ingeniero Técnico de Obras Públicas.
        Catedrático Emérito de Edificación y Prefabricación dela Escuela Técnica Superior de Ingenieros de Caminos de Madrid (UPM).
        Presidente de Honor de INTEMAC.
        Miembro dela “Commission on Prefabrication” dela Fèderation Internationale du Bèton (FIB).
  Miembro del TG 2.2 “Design by Testing” dela Commission 2 “Safety and Performance Concepts” dela Fèdération Internationale du Béton (FIB).
  Miembro del TG 9.7 “Reinforcing Steel and Systems” de la Fèderation International du Bèton (FIB).
  Ha sido anteriormente:
        Presidente dela Commission VII “Reinforcement: Technology and Quality Control” (Comité Euro-international du Béton, CEB).
        Presidente del Joint-Committee on Tolerances (CEB-FIB).
        Presidente del Task Group “Precast beam-block floor systems” dela FIB (Féderation International du Béton).
        Asesor para Europa del “International Council on Tall Buildings”.
        Miembro del Administrative Council del CEB.
        Miembro del Equipo de Redacción del MODEL CODE CEB-FIP 1990.
        Presidente del Comité de Redacción del EUROCÓDIGO “Design of Concrete Foundations”.
        Presidente del Grupo de Trabajo “Precast Prestressed Bridges” dela Fèdération Internationale du Béton (FIB).
        Presidente del Grupo de Trabajo “Treatment of Imperfections in precast concrete” dela Federatión Internationale du Béton (FIB).
   •     Miembro de la Comisión Permanente Interministerial del Hormigón.
        Presidente de ACHE (Asociación Científico-Técnica del Hormigón Estructural).
   “Medalla dela Asociación Técnica Española del Pretensado” (A.T.E.P.) (1978).
  “Profesor Honorario” dela Escuela de Construcción Civil dela Pontificia Universidad Católica de Santiago de Chile (1980).
  “Miembro de Honor” dela Facultad de Ingeniería dela Pontificia Universidad Católica de Santiago de Chile (1980).
        Elegido Fellow del American Concrete Institute (A.C.I) (1982).
        “Medalla de Honor” del Colegio de Ingenieros de Caminos, Canales y Puertos (1987).
      •  Medalla “Eduardo Torroja” (1990).
  Medalla dela Asociación Española dela Carretera (1991).
        Doctor Honoris Causa dela Universidad Politécnica de Valencia en 1992.
  Medalla Institucional dela Universidad “Lisandro Alvarado” de Venezuela (1993).
  Miembro del Patronato de la Fundación García Cabrerizo (1994).
        Medalla dela Fèdération Internationale du Bèton (F.I.B.) (1999).
  Medalla de Honor al Fomento dela Invención dela Fundación García-Cabrerizo (1999).
  Premio del Grupo Español de IABSE (2000).
        Premio “Grandes Figuras dela Ingeniería” dela Asociación Italiana dela Prefabricación (CTE) (2000).
  Premio ANIFER (2001).
  Miembro de Honor dela Asociación de Consultores de Estructuras (ACE). (2001).
  Académico de Honor dela Academia de Ciencias e Ingenierías de Lanzarote (2003).
  Miembro de Honor dela Asociación Argentina de Ingeniería Estructural (2004).
      •  Premio “Camino de Santiago” dela Ingeniería Civil (2004).
        Elegido “Fellow” de IABSE (International Association for Bridge and Structural Engineering) (2006).
  Miembro del Patronato dela Fundación Juanelo Turriano (2006).
  Colegiado de Honor del Colegio de Ingenieros Técnicos de Obras Públicas (2008).
  Premio “Mejor Perfil Profesional en Patología dela Construcción” dela Asociación Latinoamericana de Control de Calidad y Patología de la Construcción (ALCONPAT). Valparaíso (Chile). 2009.
        Elegido “Fellow” de ASCE (American Society of Civil Engineers).2009.
        Miembro de Honor de la Asociación de Consultores Independientes de Estructuras de Edificación (ACIES). 2011.
      •  Premio Nacional de Ingeniería Civil. 2014.
  Entre sus proyectos destacados figuran el Teleférico de Fuente De (Cantabria), Las Cubiertas Espaciales del Pabellón de Deportes del Real Madrid, dela Fábrica de Cervezas de Mahou (Madrid), las Cubiertas Espaciales del Mercado Nacional de Torrelavega y numerosas Instalaciones Industriales, especialmente Papeleras, Siderurgias y de Prefabricados.
  Es autor de diecisiete libros en español, dos en inglés y uno en italiano, de tres Monografías y de 201 Artículos y Notas Técnicas sobre temas de Cálculo de Estructuras, Hormigón Armado y Pretensado, Seguridad Estructural, Prefabricación, Control de Calidad y Patología de Estructuras. Ha dirigido 28 Tesis Doctorales.

20150207

O Cabo Torres e o Emperatriz Eugenia, por Pancho Campos

  Fai semanas que están aparecendo na prensa autonómica do Reino de Galiza noticias sobre o Patrimonio Local dos pobos da bisbarra. Cómo están a traballar os veciños e empresarios, para poñer en valor este enorme recurso turístico para dar traballo a nosa xente e evitar, dentro do que cabe, que as novas xeracións teñan que emigrar en masa como tivemos que facer nós e os nosos ancestros, índonos para terras e países extraños donde traballamos a reo, e dos que moitos nunca puideron voltar.
  Pois ben. Escribía eu en Xaneiro de 1999, un par de artigos en La Comarca del Eo, sobre os achádegos na Ría de Ribadeo que se fixeran en Novembro de 1996, e que descubriran o derelicto do “Cabo Torres”, afundido no banco de Porcillán o 28 de Febreiro de 1888. Un barco mercante de carga xeral ou mixta, non sabemos, pois aínda que se apunta que portaba ánforas e carga de dinamita, da cal supoñemos aínda quedarán vestixios nas súas bodegas, quizáis tamén transportaba algún pasaxeiro.
  Este barco, pertencía á Naviera Vasco-Andaluza, que logo pasaría a chamarse “Ybarra”, ambas desaparecidas, polo que naide poido darme información sobre as súas características de construcción, nin comerciais.
  Temos algúns datos fixados do Cabo Torres: Eslora 30 m. (manga e puntal sin determinar). Porta dúas rodas de paletas, unha a babor e outra a estribor, como as da foto do “Emperatriz Eugenia”, das cales unha está enteira e a outra non. O casco é de planchas de ferro remachadas. Tallamar de madeira, con unha robusta almohada que da idea de que zallaba un bon bauprés, no que seguramente largaba unha vela trinqueta de gran dimensión para navegar, ou un par de foques.
  Por outra banda, víronse dúas carlingas de ferro, onde asentarían os couces dun pau macho trinquete e dun pau macho maior moi a popa, que ben poideran ir con aparello de goleta de gavia ou de velacho. Á popa da medianía está a saída dunha cheminea da caldeira que producía vapor para unha máquina alternativa que solía andar entre 26 e 36 r.p.m. por aquela época da industrialización. Non sabemos nada da súa potencia, nin da súa casa construtora.
  Pois ben. Fai uns días atopei unha maqueta do “Emperatriz Eugenia”, que me recordou aqueles artigos, pois ten unhas característica similares as do Cabo Torres, salvando as distancias de porte, potencia, aparello e desenrolo comercial. 
  O Emperatriz Eugenia (1864) foi o primeiro transatlántico construído en Francia. Seu nome fai honor a Eugenia de Montijo (1826-1920) muller de extraordinaria enerxía vital e beleza, casada con Napoleón III. Filla de Manuela Kirkpatrik e de Cipriano Guzmán, Conde de Teba, irmán menor do Conde de Montijo, descendientes de Guzmán el Bueno e de Palafox, tres veces grande de España. A irmá de Eugenia, Francisca Guzmán (Paca), sería a futura duquesa de Alba o casar con Jacobo Fitz-James Stuart duque de Alba e Berwick, que por aquel entón vivía no palacio de Liria, en pleno centro de Madrid. Toda esta explicación ven o caso, de que mira por donde, un dos seus descendentes actuais é o Conde Ribadeo: Alfonso Martínez de Irujo Fitz-James Stuart (BOE 6-Abril-2013) 
  Sigamos co tema dos barcos. As características principais do Emperatriz Eugenia eran: desprazamento de verán: 5 600 Tm. Peso morto: 3 200 Tm. Eslora: 108 m. Manga: 13,40 m. Desenrolaba unha velocidade de cruceiro de 13 nós. Púxose en servizo en Febreiro de 1865 en liña regular entre Europa e México. Era un barco mixto, isto é, mareaba velas de bergantín goleta de gran envergadura e tamén estaba propulsado a vapor, con dúas rodas de paletas laterais impulsadas por unha máquina alternativa de 3000 CV. que lle permitían facer a carreira entre continentes en uns 17 ou 20 días, transportando a 200 pasaxeiros. 
  No ano de 1996, cando se descubriu o asentamento do Cabo Torres, decíase que ía ser reflotado por Patrimonio o que fora rexeitado por “Cultura da Xunta”, entrementras submarinistas da Armada facían unha filmación, e supoñíamos que aquelo podería ser o comezo dos estudos necesarios para poñelo en valor e crear futuro para a bisbarra, pois non che quero decir o reclamo turístico que sería para Ribadeo ter atracado o peirao de Porcillán un barco de vapor do século XIX. 
  Pois non. Nin o descubrimento, nin a filmación, nin nada de nada tivo relevancia algunha. O Cabo Torres sigue afundido a 7 metros de profundidade o lado dun cemiterio de ánforas de 4, 12 e 16 litros para pescados en conserva, de viños, de aceite, de licores, de perfumes, de aceitunas en conserva, etc. que seguramente xa non estarán “todas” polo arte do “xa me entendes”. 
  Quero rematar dicindo, que si nós: alcaldía e corporación municipal completa, comerciantes e veciños, non somos capaces de poñer en valor o que temos, ninguén nolo vai a facer, e sinto unha moi grande pena cando vexo que da década dos 50 da miña xeración, os mozos e mozas están fora de Ribadeo máis do 60%, e seus fillos e netos xa non volverán nunca, salvo raras excepcións que veñen de vacacións uns poucos días no verán e case pola obriga de ver os seus maiores, pois a xente é de onde nace, se cría e vai a escola, non de onde proceden seus pais, nin seus avós, aínda que conserven algunhas das súas tradicións en familia. 
  Agora está en boga: “Ribadeo Móvese”, pois oxalá que sexa : “Avante Toda”. Pola nosa banda, intentaremos poñer algo a flote a pesares da “Cultura da Xunta”, da “Educación de Xunta”, da “Sanidade da Xunta”... e como sempre, iremos vendo e poñendo os nosos datos en coñecemento do pobo. 
Pancho Campos


Dúas imaxes dunha reprodución do 'Emperatriz Eugenia'