20131129

Residencia de maiores, obxectivo conseguido!

O resume sería o título: Onte ás catro da tarde foi a nova, que xa está hoxe nos medios (por exemplo, aquí e aquí)e onte pola tarde saltou ás redes sociais a partires da publicación da nota de prensa na páxina web do concello. A partires de aí, o comentario.
Vai para dous anos que xurdiu a iniciativa de xeito organizado, constituíndose a comisión veciñal integrada polas dúas persoas que se puxero en contacto con José María Rodríguez, que quedou presidente do grupo, José Ángel Salvatierra, como representante da AVV de Vilaosende, e eu, como representante de O Tesón, a encargada de xuntar de xeito inicial ás asociacións para poñer en marcha o tema. Dende entón, unha multitudinaria manifestación, a constitución dun grupo no concello, o apoio e traballo do alcalde, a unión de Ribadeo sen distinción de partido, os atrasos provintes da Xunta e a visión da Deputación, ... foron sumando fitos ata chegar á actualidade. Unha actualidade que supera as previsións de prazos dun xeito satisfactorio.

E a actualidade é que a Deputación asumirá hoxe nominalmente todo o gasto necesario para chegar ó orzamento total da residencia: dos 2,3M€ previstos, e tras o apunte da Xunta de que chegaba (e paraba) en 0,5M€, a Deputación poñerá 1,8M€ en catro anualidades, co que o concello terá que asumir só os flecos que vaian quedando.

A lectura é que a Deputación lle meteu un gol á Xunta na portería de Ribadeo, gol que a bon seguro será aproveitado pola forza política dominante no concello, habida conta de que cara ás próximas eleccións a construción debera estar abondo adiantada.
Pero non se trata deso, senón de observar que a unión fai a forza, e aínda cos seus máis e os seus menos, José María Rodríguez liderou un movemento no que a unidade foi esencial e no que a forza veciñal se ten manifestado de xeito contundente. De agora en diante, a comisión veciñal, sen poder executivo, irá deixando paso ás institucións para o desenvolvemento e dirección que deban de tomar as obras ou a xestión. Coido que así debe ser, tendo unha visión de coidado dende un segundo plano despois dun longo e fructífero camiño.
De seguro voltaremos a escoitar da residencia, pero o fito está xa: Ribadeo terá unha nova residencia de anciáns.

20131127

Un nome para o IES de Ribadeo

Pouco a pouco van trascendendo nomes propostos para o case recén creado IES de Ribadeo. Abriuse o proceso hai un par de semanas, e ata o 30 estará aberta a posibilidade de facer propostas, que votará o Consello Escolar para logo propoñerllo á Xunta, que será quen llo poña efectivamente (e que podería dar a sorpresa de poñerlle outro diferente do porposto polo Consello)
Ata agora, van trascendendo algúns nomes propostos para a votación:
IES ría de Ribadeo
IES Dionisio Gamallo Fierros
IES de Ribadeo
IES Sonia Castedo
IES de Ribadeo Dionisio Gamallo
Nomes que poderían aumentar e posiblemente a estas horas teñan aumentado.
Particularmente, gustaríame que quedara IES de Ribadeo, ó fin, o nome actual, pero como non creo que pase por vez, propuxen IES ría de Ribadeo, un topónimo que estimo que necesita axuda e daría persoalidade ó centro educativo.
En canto a IES Dionisio Gamallo Fierros, xa comentei en 'Curioso' do apoio institucional do concello a un nome que xa houbo e que podería confundir dous centros diferentes.
En canto a IES de Ribadeo Dionisio Gamallo, tenta conxugar un apoio político coa realidade actual diferenciando así o centro do anterior e extinto que foi o Carlos María Rodríguez de Valcárcel a maioría de tempo da súa existencia.
IES Sonia Castedo, argumentado ou non (as propostas deben ir argumentadas) paréceme unha mofa do proceso de poñerlle un nome de persoa, aínda que, tal como están os tempos ...
Como agora só podería poñer os argumentos que empreguei eu, deixarei rematar o prazo para expoñelos, polo que, en breves datas, haberá outro artigo sobre o tema.
E ti, que opinas? Que nome te gostaría que tivera? Consideras que o nome ten trascendencia ou és dos que opina que os demáis poden tomar o control das palabras, ó estilo do 'que inventen ellos'?

20131126

Nubes, Sol, tempo

Unha foto de onte e dúas de hoxe, todas de primeira hora da mañá, co Sol  saíndo polo leste como corresponde, e tinguindo as nubes que o reflicten.

Expoñer, expoñendo, expóñense, ...

Unha semana. Iso é o que dista o artigo anterior. O tema, non tanto: en parte é o mesmo, as vidrieiras da capela do cemiterio.
O caso é que da entrada anterior a ista apareceu a nova nos xornais: as vidrieiras da capela do cemiterio estarían próximas a ser dispostas de novo no seu lugar, segundo o alcalde.

Ben, e digo eu, por que non aproveitar que aínda non o están para organizar unha exposición na que se podan apreciar máis de preto, valorar as súas características, e con elo un anaco da historia de Ribadeo? Expoñéndoas poderá polo menos sacarse algo positivo da historia do seu aniquilamento anterior. Unha historia, polo que parece, sen culpables, algo que soa xa a ista época na que vivimos.
Non se expoñen os cargos electos ó facer unha exposición da vidrieiras. Aí está o espazo do antigo Alginatos para 'poñer en valor' as vidrieiras e 'poñerse en valor' el mesmo con elas. Resaltaría o contraste do seu oco no cemiterio, e ademáis, sería algo de aplaudir a boa xestión do concello nesa parte do tema (sobre culpabilidade, xa é outra cousa) se están restauradas 'como Deus manda'. Evidentemente, se non o están, sinxelamente, non deberan de colocarse no seu sitio ata que non o esteñan.

20131119

Algo máis sobre o pleno do 15

Pouco a pouco van chegándome máis informacións sobre o pleno do pasado día 15. Unha, aclaraba que houbo unha cuestión de urxencia para -de novo- ordear que se puxera o nome de Dionisio Gamallo ó novo centro. Cabe lembrar a este respecto, que mentras a corporación non se preocupou demasiado do parto do novo centro de medias, o IES de Ribadeo, xa hai un ano que apremio a que se lle puxera o nome que xa usaba a última época un dos IES anteriores, o que, ó meu ver, non fará máis que crear confusión. Aposto por deixarlle o nome que xa ten na actualidade: IES de Ribadeo, ou, en caso de que 'iso' pareza que non é nome, que quede como 'IES ría de Ribadeo', como xa o fixen saber. En fin, case seguro que o do nome volve aparecer por algures no blog antes da votación definitiva (que conste que o nome propónse polo Consello Escolar, pero quen o pon é a Xunta, o que podería dar lugar a sorpresas)
Outra, daba fe de que as preguntas de O Tesón si foron tratadas.
Polo que parece, o canón segue sen saberse onde está, tres anos despois de que O Tesón preguntara por el e que o alcalde quedara en enterarse. Entre alusións ó seu pouco valor, parece que podería estar mesmo nalgún almacén do concello ...
En canto ás vidrieiras, polo que parece estánse a reparar. Polo momento, non sei máis datos sobre o tema, dubidando sobre unha reparación tan axustada de prezo como resultaría do pago do seguro.
Como en ambos casos a información me chega de xeito oral, continuará ...

Retorno a antes do pasado venres 15

Só unhas verbas para amosar un retorno ó pasado anterior ó pleno do venres 15:
Aínda que sexa testimonial, dicir que se pode agrandar premendo co rato sobre a imaxe, para ler...
A sinatura está con 12 de novembro. Ese mesmo día pasei polo concello despois de media mañá e non estaba colgado á hora que pasei, pois mirei de xeito específico para a súa procura. O pleno foi o 15. Por poñer un exemplo, as preguntas que se fan ó pleno por parte das asociacións necesitan estar 48 horas antes dos plenos coa entrada do concello ...
Que cada quen saque as súas conclusións.

Ciclo de cine - Festival Habitarte

Cando vin os carteis o primeiro que pensei: mágoa, non vou poder asistir!

V FESTIVAL HABITARTE de CINE SOStible
“CREANDO RESISTENCIAS”

Teatro de Ribadeo -  22 e 23  de Novembro do 2013
Organizan LA CASA AZUL – O FORMIGUEIRO – AMARANTE
Colabora CONCELLO DE RIBADEO

La Casa Azul, O Formigueiro e Amarante son organizacións sen ánimo de
lucro que desenvolven a súa actividade entre o Noroccidente de Asturies
e A Mariña lucense, na defensa dun mundo rural sustentable e dun
desenvolvemento máis xusto e humán.

Coa intención de reforzar a cooperación, unen as súas enerxías neste V
festival HABITARTE de cine SOStible que a Casa Azul vén celebrando hai
cinco anos en Asturies.

Nesta edición, o lema que vincula as obras a proxectar é o de “Creando
resistencias”. Animamos sen reparo á crítica construtiva, á creación de
propostas e desenvolvemento de experiencias alternativas que superen a
crise actual de valores, ecolóxica, sociocultural, política e económica.
Valla como botón de mostra este encontro de cine que une a tres
colectivos amigos dispostos a traballar xuntos.

Queremos facer visíbeis, máis unha vez, as distintas miradas e
realidades sobre esta paisaxe e hábitat no que vivir, convivir e
sobrevivir. Miradas sensíbeis feitas cine por creadoras e creadores
locais, rexionais e internacionais. Unha aposta na defensa dun
patrimonio rural e natural, cultural e social, económico ou artístico,
que consideramos imprescindível compartir, conservar e mellorar.

Crear resistencias non é unha utopía senón a demostración real de que
outros mundos son, sen dúbida, posíbeis, aquí perto, en territorios
irmáns e entre comunidades máis lonxanas. Esta é a nosa modesta
aportación a unha loita chea de esperanzas e oportunidades.

Deixemos o pesimismo para tempos mellores. Cando as cousas se poñen
difíciles, o optimismo convértese case nun deber moral. É a intelixencia
decidida a determinar o futuro. Non é só un sentimento, senón unha
maneira de mirar e de actuar ante a vida.

Esta é, por tanto, unha iniciativa aberta a todos os públicos, para oir
todas as voces, recoller todas as propostas e unir todos os esforzos na
defensa do noso mundo e a nosa cultura. Desde aquí, animámosvos a
participar e colaborar polo éxito deste fascinante encontro.
Agradecémosvos de antemán que lle deades toda a difusión posível.
Sentídevos na vosa casa azul neste V Festival HABITARTE.

Agardámosvos

* ACHEGAMOS O PROGRAMA DO FESTIVAL E O CARTAZ

VENRES, 22 de Novembro

19:00 h

Curtametraxe:
“BUT I'M A NICE GUY” (Pero se son un bo rapaz) (40”). Scott Benson
Curtametraxe:
“LIBRE” (4’ 23”). Joaquin Oristrell
Documentario:
“A LA DERIVA, POR LOS CIRCUITOS DE LA PRECARIEDAD FEMENINA” (Á deriva, polos circuitos da precariedade feminina) (50’). Precarias a la Deriva

Coloquio

21:00 h

Curtametraxe:
“EL ATAQUE DE LOS ROBOTS DE NEBULOSA 5” (O ataque dos robots de
nebulosa 5)(6’ 30”). Chema García Iglesias
Filme:
“HOME” (Lar, doce lar) (98'). Ursula Meier

SÁBADO, 23 de Novembro

19:00 h

Documentrailer
“CONTUBERNIOS LÍRICOS: X EDICIÓNS REXISTIENDO” (Contubernios líricos: X edicións resistindo (10’). J.K. Álvarez
Documentario
“2 ANOS MADREÑEANDO EN OVIEDO” (2 años madreñeando en Oviedo) (10’).
C.S.O.A.  La Madreña.
Documentario:
“LOS COLORES DEL VIENTO” (As cores do vento) (40’). Iván Menéndez

Coloquio coas/cos realizadoras/es

21:00 h

Curtametraxe:
“THE TREE” (A árbore, o poder da actitude) (2' 32”).  Lead India
Filme documental:
“SEMILLAS DE TRANSICIÓN, LA VOZ DEL VIENTO” (Sementes de transición, a voz do vento)  (92'). Carlos Pons

20131118

Pleno ordinario de venres 15 ...

Remato de ver polo corpo dunha nova de propaganda (blog do concello) que o venres debeu haber pleno [nota: de propaganda, pois foi usada para dar bombo a que se vai cobrar máis ós bancos, cando si, se vai cobrar máis, pero evidentemente, a cantidade non vai solucionar problemas de tesourería do concello]. 
Nun xornal da semana pasada, en papel e na web, referido á mesma nova, o pleno era situado hoxe luns. Nos xornais, esta fin de semana, novas sobre Ribadeo, pero aparentemente, non sobre un pleno. A mesma semana pasada falaba precisamente da participación cidadá, das posibilidades en Ribadeo, da información dispoñible ... O salteado dos plenos, despois de ser fixos en luns dende había tempo, introduce aínda máis volatilidade na participación da xente, curiosamente despois de varios chamamentos dende a mesma alcaldía á participación de público para apoiar algún tema concreto.
O Tesón tiña 'para o próximo pleno' algunhas preguntas:
"
1. Tendo pasado xa longo tempo dende a concesión xudicial dunha cantidade ó Concello con motivo do esnaquizamento das vidrieiras da capela do cemiterio, e continuando a nosa pregunta do pleno de 21 de maio, solicitamos coñecer que se fixo con ditos cartos e que se está a facer para repoñer as vidrieiras ó seu estado inicial.
2. Tendo xa pasado longo tempo dende o 20 de setembro de 2010 no que a asociación realizou unha pregunta sobre a devolución a Ribadeo do canón lanzacabos doado pola armada norteamericana, á que se nos respostou que se procuraría información para no seu caso facer as xestións para a súa restitución, solicitamos coñecer as xestións realizadas nestes tres anos e os seus resultados.
"
Se se fixo venres, haberá que facer a petición por escrito de novo para tentar lograr respostas: seguindo outra tradición, non creo que foran respondidas 'por non haber ninguén'. Haberá que enterarse. Se non se fixo, ...
Mentras, as vidrieiras seguen sen estar, e o canón, de viaxe.

20131116

Sobre o movemento sen terra no Brasil

Agora remato de recibir un pequeno informe de Amarante-Setem sobre a visita de Kelli, que así se chamaba, a Galiza. Informe que paso tal como o recibo:
INFORME SOBRE A VISITA DE KELLI MAFORT (MST) À GALIZA.
Datas: 31 de outubro e 1 de novembro de 2013
Objetivo da visita: que a companheira Kelli Mafort (membro da Direcção Nacional do MST e coordinadora nacional do setor de gênero) informe sobre a reforma agŕaria popular e a preparação do VI Congresso Nacional. Também, que possa identificar lutas e resistências na Galiza (e na Europa) e articular alianças com elas.
Reuniões mantidas:
Dia 31 de outubro:
–AGE e BNG no Parlamento galego.
–SLG, em Compostela.
–Reunião com coletivos em Compostela: Amarante, SLG, Contraminacción, Plataforma Auditoría
Cidadá da Débeda, Verdegaia e Partido SAIN. Compostela.
Dia 1 de novembro:
–Reunião do comité de apoio mútuo MST-Amarante.
–Reunião com coletivos em Ribadeo: Amarante, Amodiño, A Casa Azul, A Estruga, As Grelas, Espazo Ecosocialista, labregas da zona, O Formigueiro, Observatorio da mariña pola igualdade, O Tesón.
ANÁLISE DA COJUNTURA.
Reforma agrária popular
Passaram 7 anos desde o anterior congresso e o que se vai celebrar em fevereiro levará por lema “Lutar! Construir reforma agrária popular!”. Estes anos de trabalho têm resultado em uma reforma agrária que é quase uma reforma agroambiental, donde é considerado todo o território, incluindo os recursos naturais e as populações que vivem no campo.
Nos primeiros anos da luta pela reforma agrária, o MST tinha uma mensagem clara de ocupar terras improdutivas. Agora, esta situação mudou e já não se trata de terras improdutivas em mãos de fazendeiros, senão de grandes extenso s de terra pertencentes a empresas ẽ transnacionais (não só agrícolas) dedicadas à produção de commodities agrícolas para a exportação. Por exemplo, em Riberão Preto (de donde vem a Kelli) a cana de açucar ocupa o 99% da terra.
Muita gente, incluidos intelectuais de esquerda, concluem, então, que como já não se trata de terras improdutivas, a reforma agrária é algo superado e atrasado.
Há lugares em que o MST já não pode propôr mais ocupações porque o agronegócio é tão forte que já não ficam terras, e ninguém quere ir para o campo. Para continuar combatendo, o MST incide na sua identidade: as e os Sem Terra não são só pessoas sem terra, mas que lutam por outras moitas cousas. De jeito que em esses territórios são as pessoas já assentadas as que continuam resistindo.
Ademais, o MST ve imprescindível que, no Brasil, onde só um 14% da população vive no campo, a preocupação pela terra seja uma questão também da população urbana. E tratam de estabelecer relações entre o campo e a cidade, a travès, por exemplo, de pontos de venta directos à entrada dos assentamentos.
Gênero 
O setor de gênero no MST foi creado no ano 2000 e garante a paridade em todos os espazos a partir de 2006: nos núcleos, nas direções estaduais e nacionais, nos espaços para formação, etc. Por exemplo, no VI Congresso, dos 12.000 participantes, 6000 têm de ser mulheres. E conseguimos também que o gênero seja tratado com um assunto da organização do MST, e não só como algo circunscrito ao setor de gênero.
No entanto, essa participação não é efectiva, pois a mulher sofre uma sobrecarga de trabalho e diferências no acceso aos méios de participação (os liberados são maioritariamente homens, os carros são dos homens, etc.). É dizer, temos de continuar a luta dentro do própio do MST para que as condições para participar sejam equitativas e efetivas.
As organizações de mulheres existem desde o comezo no MST, e permitem um espaço de empoderamento das mulheres para depois poder afrontar os debates sobre a questão do gênero nos espazos mixtos.
As datas de luta mais significativas são o 25 de novembro (campanhas contra a violência contra a mulher dentro da Via Campesina) e o 8 de março, que, desde o 2006, se dedica a ações de luta focadas nas empresas transnacionais, já que as suas atividades têm um grande impacto sobre as mulheres.
Últimos protestos no Brasil
Os protestos de junho sorprenderam ao MST e às organizações de esquerda em geral pois ninguém esperava movemento ningúm no Brasil depois de comenzada a Copa Confederações.
O segundo motivo de sorpressa foi que houvesse tanta gente jovem nos protestos.
Não se pode fazer uma letura só desde o que passou em São Paulo ou Rio: no interior do Brasil houve protestos en cidades donde nunca houve (ou havia muitos anos).
Para o MST foram motivo de alegria. Não assim para partidos e organizações de esquerda, que desprezaram os protestos qualificando eles de estar chéios de gente despolitizada.
A avaliação desde o MST é positiva. Talvez haja gente sem uma formação política, mas isso acontece porque desde esses mesmos partidos e organizações não foi realizado esse trabalho de formação de base. Ademais, no momento em que os protestos na rua baixaram em intensidade, muita gente procurou como continuar no concreto. É aí que muitas dessas pessoas procuraram os assentamentos do MST, para comprar produtos agrícolas e também para contribuir com os assentamentos. Para o MST resultou na incorporação de novas pessoas.
Debates surgidos com os coletivos:
Em Compostela:
A importância da articulação de lutas pola defesa da terra, em calquera das suas expressões concretas: luta contra a minaria destrutiva, defesa da socerania alimentar, etc. Seria interessante que todas essas resistências fizeram uma letura do global a partir de esse processo concreto, para podermos construir juntas uma análise da situação política e, a partir de ai, articular uma estratégia
conjunta.
Vemos que tanto em Brasil como na Galiza há uma tentativa de incidir na relação entre o campo e a cidade nas lutas pola terra. Houve também um debate sobre a capacidade de resposta das organizações de esquerda tradicionais fronte a novos protestos como os de junho 2013 no Brasil ou o 15M na Galiza.
Em Ribadeo:
O debate teve como protagonista o abandono do rural, que também é um ponto em comúm, mesmo com realidades bem diferentes quanto a distribução da terra no Brasil e na Galiza. Como conseguir que os jovens queram ficar no campo quando o que se incentiva é viver na cidade ou como conseguir medidas que favoreçam a soberania alimentar (no Brasil, o 35% da merenda escolar tem de proceder da agricultura familiar), foram dois dos temas mais debatidos.
A modo de conclusão:
As pessoas que participamos em estes encontros, confirmamos mais uma vez que uma luta internacionalista é necesária para fazer fronte ao capitalismo neoliberal e que estes encontros são uma boa maneira de nos conhecermos melhor e continuar articulando as nossas resistências.
Novos encontros:
Em outubro de 2014 terá lugar em Galiza o encontro europeo entre o MST e os comités de solidadariedade-apoio mútuo. Desde Amarante, já estamos trabalhando para dar-lhe forma e, com seguridade, voltaremos a contactar convosco para que participedes e continuemos com este trabalho de tecer alianças.
Agradecemos de novo a todos os coletivos a súa participação (ou a tentativa, para aqueles que não puideram finalmente estar presentes). Um abraço grande a todas e todos.
Amarante-Setem

20131115

O banqueiro anarquista

Fernando Pessoa non era un calquera. Sabía o que escribía. E entre outras cousas, ten unha obriña que recomendo, máis aínda, nestes días: O banqueiro anarquista.
Tranqui, é curta. Tranqui, non é pesada.
Despois dos avisos, unha pequena pregunta: hai alguén que faga máis por chegar á anarquía nestes tempos que vivimos que xente como os banqueiros? (a lista de posibles adláteres é longa, inclúanse a políticos, por exemplo)
Con todo, atópolle unha pequena falta. Quizáis nesta bonita obra de Pessoa faltaría hoxe un pequeno apartado sobre por que as accións desta xente non produce a explosión social.

20131114

Desprestixio

Hai desprestixios inmediatos e hai outros ganados a pulso, durante tempo. Pertencen a categorías diferentes. Os ganados a pulso son a suma de accións que van aumentando o desprestixio, algo así como un desprestixio composto. Algo que se consolida no tempo e sobre o que logo é moi difícil que cambien as ideas, porque se constrúe toda unha estrutura de valores, causas e efectos arredor.
Dese tipo de desprestixio profundo é do que imos sentindo que vai tecendo a xudicatura en España, acompañando a outros poderes que se manifestan en rede en troques de facelo de xeito independente uns dos outros.
Dende hai tempo as películas norteamericanas presentan unha imaxe do poder xudicial nos EEUU independente pero submetido ós recursos dos que pode facer uso cada parte litigante. Si, é ficción, pero en toda ficción hai un poso de realidade.
Aquí, tampouco se trata de que a xudicatura (alomenos en conxunto) sexa impropia para a labor que desenvolve. Trátase, cada vez máis, do sometemento a traverso de normas, recursos dispoñibles, uso instrumental da fiscalía, nomeamentos con criterios partidarios, desenvolvemento legal, dificultade de uso da legalidade para quen ten menos recursos, ... cousas que alonxan a xudicatura da xente mentras a achegan a centros de poder. Cousas que se veñen incrementando e que fan que se escriba en pedra cada vez de xeito máis profundo que se te collen apañando un euro tes un problema, pero se te collen apañando dez millóns o problema téñeno os demáis. Mentras que hai unha longa cola xa de políticos exentos xudicialmente de pagar pola súa culpa (serán culpables, pero é 'peccata minuta', ou as probas serían determinantes noutro caso, pero non nise, ou estaba tan enriba que había outra xente no medio para culpar, ou os xestores políticos están exentos legalmente diso, ou ...) e estamos a vivir outra serie de casos que se vai vendo máis claramente que seguen camiño parello, dende políticos de a pé de diversos partidos ata xente relacionada coa casa real, onte sóubose o resultado da sentenza sobre o caso Prestige. E é doado de resumir: Todo o desastre ecolóxico derivado do estado do Prestige e da xestión da crise ata o afondemento e aínda despois, non ten autor que o asine. Así, todo o traballo de descontaminación vai ben pagado coa satisfacción do feito. Así, os 'hilillos de plastilina' non foron de plastilina, nin fíos, pero como se o foran. É dicir, o resultado é algo así como tranquilos, que quen non o fixo, non o pode repetir nunca máis.
Antes, xa tiñamos claro que leis sempre houbo, e que tiveron lugar modificacións legais sobre as características dos buques ou o alonxamento de terra en Finisterre, e, ó fin, como poñía hai poucos días un xornal, non hai problema, pois a crise diminuíu o tráfico en case vinte barcos diarios do corredor de Fisterra (esqueceu botar as contas o xornal de que aína queda o paso de máis de cen buques diarios ...)
E chegamos a hoxe, ó día despois. E que?

20131113

O anticuado coñécete a ti mesmo

Os gregos estarían marabillados: coñécete a ti mesmo? Non é necesario facer un esforzo de coñecemento propio! Xa está a NSA e compañía (incluídos Google ou Amazon) facendo iso por nós. Chega dicir: 'Por favor, NSA, como son?', ou 'Google, dime que crees que debo mercar'. E tes unha resposta cuasi determinista do que tes que mercar (que te faiga falta tamén cho podería dicir, pero para que) ou se podes ter remordementos por votar a un determinado partido (de novo, que debas ou non, iso non importa)
Para algo estamos a asinar a diario unha deixación de información na rede, delegando o noso poder. Si, por ise principio que nos di que información é poder.
Que deberamos preocuparnos por toda isa info que deixamos? Non, ho, non, xa nos van dicindo se facemos algo mal, e así poden corrixirnos mellor, ou se podemos pretender facer no futuro algo que non cadra co que se espera de nós, e o noso gran irmán particular (particular para cada un, pero máis ou menos para todos o mesmo) axudaranos a tomar a decisión idónea ou daranos un toque de atención.
Que molestia iso da privacidade! Mellor, a privacidade compartida. Así, a Grande Maruxa presenta asemade grandes ventaxas sobre as maruxas que van de contacontos polo mundo adiante. Boeno, case mellor, ían: hoxe as redes sociais fan que nós mesmos contemos os contos e que as pequenas maruxas se atopen sen ese elemento fundamental do descubrimento de algo segredo para que a súa mensaxe teña o impacto necesario. Hoxe, xa nós procuramos ise impacto no que deixamos aquí e aló na rede.
Para que queremos unha rede neutra? A rede, ó servizo de quen a traballa! E niso, son especialistas as grandes empresas baseadas en internet ou os modernos servizos de espionaxe intelixencia. Deixemoslles a eles que manexen a rede. Para nós, a diversión e a tranquilidade de quen se sinte protexido dos malvados no acubillo do gran irmán.
Que ben se está adormecido polo runrun das máquinas sabendo que controlan a túa vida!

20131112

Unha aduana reducida a edificio: a aduana de Ribadeo

A aduana ten unha función. En Ribadeo, tiña. Onte mesmo indaguei sobre unha nova aparecida nos xornais hai cousa de vinte días, segundo a que a asociación Atalaia reclamaba un apoio ó mantemento da aduana. O cambio de estatuto, a eliminación da aduana de Ribadeo, ven de hai xa dous meses, no BOE de 11 de setembro.
Copio os dous 'plumazos' cos que se despacha a aduana ribadense en dito BOE, sen previo aviso:
"Resolución de 5 de septiembre de 2013, de la Presidencia de la Agencia Estatal de Administración Tributaria, por la que se modifican la de 28 de julio de 1998, por la que se estructuran los Servicios de Aduanas e Impuestos Especiales dependientes de las Delegaciones Especiales y Delegaciones de la Agencia Estatal de Administración Tributaria, y la de 21 de septiembre de 2004, por la que se establece la estructura y organización territorial de la Agencia Estatal de Administración Tributaria.
(...)
Con idéntica finalidad, procede en estos momentos reorganizar las Administraciones de Aduanas e Impuestos Especiales manteniendo el máximo nivel de servicio de despacho aduanero de mercancías en todo el territorio nacional. Así, se suprimen las Administraciones de Aduanas e Impuestos Especiales con menor tráfico de mercancías, pasando a integrarse los recintos aduaneros de ellas dependientes en las Dependencias Regionales o Dependencias de Aduanas e Impuestos Especiales correspondientes, que continuarán prestando el servicio de despacho aduanero de las mercancías que se canalicen a través de los mismos. En particular, se suprimen las Administraciones de Aduanas e Impuestos Especiales de Palamós (Delegación de Girona), San Carles de la Rápita (Delegación de Tarragona), Ribadeo (Delegación de Lugo), Pasaia (Delegación de Guipuzkoa) y Gandía (Delegación Especial de Valencia).
(...)
Disposición adicional primera. Supresión de órganos.

Quedan suprimidas las Administraciones de Aduanas e Impuestos Especiales de Barcelona-Marítima y de Barcelona-Carretera, de la Delegación Especial de Cataluña; del Aeropuerto de Palma de Mallorca, de la Delegación Especial de Illes Balears; de Palamós, de la Delegación de Girona; de San Carles de la Rápita, de la Delegación de Tarragona; de Ribadeo, de la Delegación de Lugo; de Pasaia, de la Delegación de Guipuzkoa y de Gandía, de la Delegación Especial de Valencia.
"
Finalidade? A resposta está clara, como non podería ser doutro xeito... Copio de novo:
"(...) la búsqueda de la mayor eficacia y eficiencia posible, junto con la optimización y racionalización de los recursos disponibles, "
E, que pasa co traballo que se realizaba en Ribadeo? Pois:
"(...) suprimiendo las doce Delegaciones de la Agencia Tributaria existentes en las provincias donde tienen su sede las correspondientes Delegaciones Especiales, en las cuales pasa a quedar integrada la estructura orgánica
de aquellas
É dicir, as súas funcións pasan á 'Delegación especial'. Ribadeo non debía ser especial, a parte de non ter tal título.
Agora, o edificio queda polo momento coas oficinas que dan cobertura á lancha de aduanas, aínda que sigan os funcionarios das oficinas suprimidas operando dende alí mismo a traverso de internet, pero figurando xa como destinados lonxe.
Así pois, a situación xa está consumada de golpe e porrazo e sen previo aviso hai dous meses, aínda que dende o exterior polo momento non se note moito por unha situación que, unha volta aparecido o cambio no BOE, xa é ata anómala en relación ó que debera ser.
Ribadeo ten perdido unha instancia oficial máis. E agora, que? A esperar a próxima?

20131111

Filipinas, + 10 000 mortos

Pouco sei da catástrofe natural que deixou en Filipinas máis de dez mil mortos. só escribo unhas verbas por dúas cousas que, quizáis ante a magnitude do número, os medios non destacaron.
A primeira, que co cambio climático ventos desa magnitude serán máis probables, e polo tanto, as posibilidades de catástrofe aumentarán ano tras ano. Un efecto máis do cambio que nos negamos, como humanidade, a tentar parar sabendo que ten unha compoñente de intervención humana (a fundamental, segundo a opinión xeraliada dos expertos, pero aínda que así non fora).
A segunda, que está amosado que unha preparación para as catástrofes diminúe o número de mortos, e isa preparación depende dos medios adicados, e polo tanto, das políticas empregadas. Sí, as políticas matan, como o estamos a ver en España cando nos din que o ano pasado a esperanza de vida diminuiu por primeira vez dende a guerra. Si, as políticas poden mesmo enmendar a plana á natureza e corrixila e dicirlle algo así como 'non, non te vas levar dez mil, confórmate con dez' ... pero para iso son necesarios recursos: telos e aplicalos. O de telos, depende non só da posibilidade de xeración, senón da aplicación desa posibilidade: a todos nos gusta pagar menos impostos, pero debemos ter en conta que menos impostos implican menos recursos. E aplicalos, depende das decisións da xestión: ó mellor preferimos empregalos en conseguir un edificio monstro sen uso, a semellanza dun panteón para loa de quen o comezou ... e é só un exemplo.

20131110

Claridade, que entre a luz!

Pásame un amigo unha nova dun boletín de CXG, pero con orixe nos xulgados. Collo os dous parágrafos que considero de máis peso:
"A semana pasada tivo lugar no Hotel Méndez Nuñez de Lugo unha rolda de prensa de Compromiso por Galicia, na que participaron o Secretario Nacional de Política Municipal da organización galeguista, Iván Marrube, e o Secretario Xeral da formación, Xoán Bascuas, onde se deu a coñecer a sentenza do Tribunal Constitucional do 26 de setembro de 2013, publicada no BOE antonte mesmo, no que recoñece o dereito de todo cidadán e de toda cidadá a acudir ás Xuntas de Goberno Local, excluídas as grandes cidades. De igual modo anunciouse a presentación de mocións en varios concellos neste sentido.
Segundo Iván Marrube, a citada sentenza “supón a maior medida de transparencia nos concellos dende fai moitos anos, e coñecendo como funcionan a maioría de alcaldes, dubido que acepten cumprir a lei”. A senteza permite o acceso público ás Xunta de Goberno Local, “a todas aquelas nas que se traten asuntos delegados polo Pleno”, de igual modo que se esixe que se publiciten “datas, horarios e contidos das mesmas”. O tamén Secretario de Política Municipal apunta que Compromiso presentará unha moción nos concellos para que os equipos de goberno “asuman de forma inmediata a sentenza do Tribunal Constitucional de 26 de setembro de 2013, e que se publicite do debido xeito por parte do Concello as datas e horarios, así como as ordes do día para posibilitar o cumprimento da mesma”, e que así a sociedade poida exercer o dereito cidadán que ten de presenzar as Xuntas de Goberno."
Collamos agora o caso Ribadeo, en tres partes.
Parte 1.
Dende o 2004 hai unha norma aprobada en pleno a raíz dunha petición da avv O Tesón para a aplicación da lei correspondente. A máis de ir ós plenos, que xa se podía 'dende sempre', pódese preguntar, sendo respondidos 'fóra do pleno' con certas limitacións. Isto da lugar a que as respostas non se recollan en acta, non se poda replicar, que como non é no pleno se teñan levantado concelleiros antes da resposta ou que quedaran sen responder durante varios plenos, entre outras casuísticas e a máis de que parece que a duración media dos plenos alongouse dende a aprobación da norma.
Parte 2.
Aínda que foi pedido repetidamente que os plenos foran debidamente anunciados, segue sendo algo complicado enterarse da data e do contidos dos mesmos e a súa importancia para a xente, o que propicia -xunto coa duración e opacidade nos mesmo plenos- que a asistencia sexa moi baixa, afondando o desapego da xente á política que nos afecta a todos pero que queda reducida a un coto pequeno. Isto leva a outras cousas, como a que determinados políticos teñan sido mestres de ocultación ou a que se confunda acción política no sentido de partido con acción de concienciación e activación da xente, pretendendo igualar no negativo (responsabilidades, 'vida pública', ...) xente con poder de decisión e remuneración con voluntarios sen poder institucional, entre outras moitas cousas. Mesmo a publicación das actas faise dun xeito totalmente irregular no tempo, a máis de farragoso e en puntos, incomprensible se non se teñen outras referenzas para a súa letura. Agora, vista a sentencia, é natural que me entre a dúbida do seu cumprimento efectivo, varios pasos máis aló do que se da en Ribadeo.
Parte 3.
Dende hai máis de un quinquenio hai pedida a realización dun regulamento de participación cidadá. Teño xa falado moitas veces del (mesmo fixen unha serie semanal na Comarca e no blog-ou aquí-), e participado en varias propostas: dunha asociación, dun conxunto, corrixindo unha proposta do concello ... ata agora non o hai, tendo en conta ademáis que tódalas propostas se quedan abondo curtas en relación ó que podería ser desenvolto, que o concello non contestou unha soa -aínda que por parte veciñal si contestou a súa-, que non atendeu a ningunha das suxerencias veciñais cando as pediu ou que a única votación realizada fora sobre un texto que ninguneaba á xente (non ás empresas)
Tendo en conta que noutros lugares (certo que en poucos) a transparencia e participación parece exemplar, agora toca levar a resolución á práctica. Dende fóra do concello, como persoa 'non pública', non se me ocorren grandes dificultades...

20131108

Do mercado e os extras: caso Ribadeo

A estas alturas, falar do mercado case presupón falar de transaccións a nivel internacional ou case. Neste caso, non. É do mercado de Ribadeo.
Hai xa algúns días saíu nos medios que o concello ía poñer máis duras as condicións para os xubilados que vendían nel. Onte saiu no xornal a última nova sobre o tema
O caso non é tanto a nova de que os xubilados van ter que ter os seus papeis en regla para poñer postos, que é algo normal (outra cousa é que poidera facerse unha norma diferente, para permitir unha entrada extra de cartos nas casas deste colectivo). O caso é que estamos ante o enfrontamento dun colectivo de traballadores do concello e o alcalde. Non é a primeira vez que sucede, habendo enfrontamentos xa antes do encargo da Relación  de Postos de Traballo do concello. Tampouco é novo que un enfrontamento xere declaracións con certas contradicións.
Neste caso, polo que parece, o alcalde emitiu unha orde que nunha situación normal entendo que non faría falta: vixiar a ilegalidade. E a orde estase a cumprir ata un punto que ó alcalde parécelle que hai un exceso de celo.
Ó final, resulta que o alcalde reclama igual celo para o conxunto de actuacións do colectivo (e ontes vin tomar nota de coches aparcados nun sitio indebido no que non vía tal dende hai tempo) mentras aclara 'é unha orde que non din, pero a policía está cumprindo o seu deber'. É dicir, actuando como político e non como técnico, o que lle corresponde á policía. Do mesmo actúa cando di que non lle quedará máis remedio que tramitar as denuncias que lle eleva a policía local polo tema, algo que leva facendo mes e medio e que pode que esteña no seu poder, pero que introduce unha graciabilidade política que fai que tamén se lle poidera aplicar ó alcalde o de igual celo para tódalas cousas. En caso contrario, entrariamos (estariamos) nunha discriminación política debida a ... e o 'debido a' pode ser calquera cousa, a convir, e entrar nunha situación desas que están facendo que a confianza nos políticos esteña en mínimos.
A discrecionalidade política ... coido que é preferible que a discrecionalidade se empregue en facer normas para todos (un pouco máis para acó ou para aló, pero para todos) en troques de interpretacións de normas á medida (a parte do 'un pouco máis acó ou aló', agora si, agora non), que poderán ser avaladas polos xuíces pero que en calquera caso poden arrastrar un déficit de ética e unha discriminación por comparación.
E a eficiencia funcionarial... algo do que se leva escrito tinta e tinta dende antes de Larra e que, como en calquera outro corpo laboral ou social, depende das persoas concretas, aínda que haxa corpos máis contaminados e outros máis sanos. E atacalo en conxunto ás veces supón esquecerse dese detalle: o corpo social está composto de persoas, de humanos, que actuamos de xeito individual.
Así pois, en ámbolos casos, humanos, pero que sexan cousas humanas non quere dicir que non haxa que actuar para tentar corrixilas, poñendo cada un a súa parte. Segundo entendo, neste caso, o do mercado e os cartos extra son só a puntiña do problema.

20131106

A anormalidade dun ano máis normal

Remato de coller os datos de temperaturas e chuvia da Pedro Murias, correspondentes a onte mesmo, e de incorporalos ás gráficas.
Resulta que nas chuvias de outono, pequenas variacións en días fan grandes variacións en cantidade caída. O ano actual segue sendo o máis chuvioso do século se contamos só os días pasados. Pero choivas torrenciais caidas noutros dous anos, 2006 e 2008,entre outubro e comezos de novembro, estiveron a piques de facelo recuar á segunda posición secular. Ben, polo momento, segue en primeira, e a piques de converterse, a falta de case 1/6 de ano, no terceiro ano máis chuvioso do século. De calquera xetio, aí queda a gráfica para amosar que outubro foi seco nun ano que se tiña destacado fortemente ata entón pola sú pluviosidade, e iso dende mediados de xaneiro ...
En canto ás temperaturas, a media do que se levaba de ano sempre foi baixa, pero dende comezos da primavera, foi a máis baixa do século, destacando mesmo a comezos de verán pola súa diferenza á baixa con outros anos. Pois ben, as calores deste último par de meses elevaron a media, de tal xeito que ten xa outros dous anos a menos de 5 centésimas de grao de diferenza ... o que quere dicir, coas previsións de hoxe mesmo, que seguramente antes de que remate a semana pasará ó terceiro posto. segue a ser frío de media, pero calquera o diría coas temperaturas de outubro!
É dicir ... encamiñámonos á homologación das cifras xerais do ano coas doutros anos anteriores, pero facémolo grazas á anormalidade de temperaturas e choivas máis ben escasas no outono.

20131105

Referenza a un acto de Amarante sobre o MST en Ribadeo e Santiago

Info anterior.
Corto e pego dende o blog de O Tesón e a web de Amarante:
Diversos colectivos galegos e partidos políticos reúnense coa compañeira da Dirección Nacional do Movemento dos Sem Terra
foto_encontro_mst_compos_autora_SLGAMARANTE Setem coordinou a pasada semana a visita na Galicia da compañeira Kelli Mafort, da Dirección Nacional do MST e coordinadora nacional do Sector de Xénero.
Esta visita enmárcase nunha xira europea para reunirse con outros comités de apoio ao MST, así como con colectivos sociais, partidos políticos e sindicatos. O obxectivo é informar sobre a situación do MST, o estado da reforma agraria popular e a preparación do VI Congreso Nacional que se celebrará en Brasilia en febreiro de 2014. Ademais, o MST pretende tamén identificar loitas e resistencias presentes en Europa, coñecelas e establecer alianzas.

Entre os encontros, a compañeira mantivo reunións con membros de AGE e o BNG no Parlamento para tratar distintos temas, entre eles, a loita contra os agrotóxicos. Co Sindicato Labrego Galego, membro tamén da Vía Campesina, a conversa xirou en torno a reforma agraria popular e as relacións entre campo e cidade.
Ademais, Mafort traballou con Amarante no vindeiro encontro de comités europeos, que terá lugar en outubro de 2014 en Galicia, coordinado tamén por Amarante.
Durante a súa visita, Mafort relatou como continúa a loita do MST contra o neoliberalismo no Brasil, expresado nunha economía baseada na exportación de commodities agrícolas, que imposibilita o desenvolvemento do campo como produtor de alimentos. Nesta loita pola soberanía alimentar, o MST ten claro que son esenciais as relacións campo-urbano, pois nun país só cun 14% de poboación rural, é preciso que sexan as persoas que residen en cidades as que teñan que implicarse tamén na defensa da terra fronte ao agronegocio.
Neste sentido, é interesante saber que no interior do Brasil, numerosas persoas que participaron nas protestas de xuño contra a copa confederacións, están achegándose ao MST para continuar a resistencia agora en proxectos máis concretos, neste momento en que a onda de manifestacións se encontra nunha fase de menor intensidade.
Kelli tamén nos falou da importancia do sector de xénero no MST, grazas ao que se conseguiu paridade total na formación e nos espazos de decisión. Sen embargo, a loita continúa por conseguir que as condicións de participación sexan realmente equitativas. As compañeiras continúan dando relevancia a dúas datas significativas a nivel mundial, o 25 de novembro e o 8 de marzo, data esta última que, desde o 2006, é dedicada á loita das mulleres co foco nas grandes transnacionais cuxas políticas e accións repercuten fortemente sobre as mulleres.
Os encontros con colectivos resultaron en interesantes debates sobre todas estas cuestións.
En Compostela, estiveron presentes organizacións como o SLG, Contraminacción, Verdegaia e a Plataforma pola Auditoría Cidadá da Débeda (PACD-Gz) para tratar diversos temas, con especial protagonismo da defensa da terra fronte ás grandes multinacionais, sexa o agronegocio no Brasil ou empresas mineiras aquí. Así mesmo, debateuse sobre as relacións rural-urbano e o xurdimento de movementos como o 15M ou as protestas de xuño no Brasil.

En Ribadeo, a reunión con colectivos xirou en torno ao despoboamento do rural, cuestión común a ambas realidades, mesmo que a distribución da terra sexa tan diferente. Como contrarrestar isto desde unha resistencia colectiva dominou o debate que tivo lugar entre Mafort e membros da asociación O Tesón, iniciativas como Estruga ou O Amodiño, o proxecto de cooperación social O Formigueiro, o grupo de consumo As Grelas, labregas da zona, o Observatorio da Mariña pola Igualdade e a Casa Azul de Occidente.

Desde AMARANTE Setem continuaremos traballando co MST en estratexias de apoio mutuo, ás que esperamos queiran sumarse outros colectivos.

Vento, ondas, paz

Polo momento, parece que o vento calmou. Non estaba calmo antes da fin de semana, cando tomei algunha fotos na punta da Cruz ás ondas, a escume, ó faro da illa Pancha sobrepasado polas ondas. E tamén, pouco despois, en terreos do antigo complexo de Benquerencia, o arco da vella.







20131104

As normas, para quen as traballa

Entre chuzos que xa sitúan o ano actual entre os cinco máis chuviosos do século e están a piques de convertilo no cuarto (aínda que a piques de ser alcanzado polo 2006), escribo unha entrada sobre algo ben diferente: normas.


As normas, como outra lexislación, son humanas, e como tal admiten unha certa discrecionalidade. Hai normas como as impostas hai pouco en Madrid que prohiben durmir na rúa baixo multa de 750 € que levan a razoamentos do tipo 'pero, se tiveran 750 €, estarían durmindo na rúa?' que fan pensar que ou ben son un  sinxelo erro ou ben o que procuran é criminalizar ós infractores vía o incumprimento non só da norma, senón do castigo da norma, a máis de non dar solución ó problema. Hainas como as da época nazi que puxeron un rodillo administrativo a funcionar para a eliminación inhumana de xente, e que deberan ser incumpridas por humanidade, pero que parece que rara vez o foron polo castigo que levaba a falta de aplicación. E outras moitas casuísticas.
E así chegamos a Ribadeo, Praza de Xosé María López (como se ve nas fotos e no mapa de open street maps), unha noite como a de onte. Os contedores, abondo vacíos ... excepto un. A razón, clara. Ábrense cara a unha beira ocupada polos coches, que impiden achegarse a eles. Por certo, nun sitio de teórica circulación restinxida e aparcamento ... prohibido? Un pouco máis enriba, na mesma rúa Ubaldo Pasarón y Lastra, e por enésima volta, dunha ringleira de mogotes foi borrada do mapa (boeno, a falta dun, a día de hoxe, e algún outro co saínte abondo para que alguén se esnafre) con que 'xa se pode aparcar'.
Coido que máis que normas 'boas' e 'malas', ás veces o que hai son normas 'que se cumpren' e 'que non se cumpren', ou 'que se fan cumprir' e 'que non se fan cumprir'. E en Ribadeo a tradición é algo parello a que 'as normas son para quen as traballa', e polo tanto, os demais non se ven afectados...

20131102

Era Kelli, sen terra

Onte houbo unha xuntanza no lavadoiro da rúa dos Fornos. O local previsto polo concello de Ribadeo para asociacións foi sitio dunha xuntanza ronda onde xente relacionada con alternativas sociais e económicas se atopou con Kelli, da que só sabíamos que era traída por Amarante para entendemento por parte dos asistentes do movemento MST e (menos, por ser máis xenérico e variopinto) para a aproximación de Kelli á realidade socieconómica da nosa terra, na parte que poidera ter máis interese para ela.
A cousa presentouse e pasouse logo á propia presentación dos asistentes. Ben, mellor, das asistentes, entre outras cousas, porque eran maioría (3/5 dos que asistimos) Cada quen, nesa presentación, dixo máis ou menos cales eran os seus intereses, a razón de por que estaba interesado na xuntanza. E así, despois, sen ter unha liña prefixada, Kelli puido expor liñas xerais sobre as que a xente congregada estabamos interesados. Foi despois ela quen puido atender a diferentes visións de problemas 'de aquí' relacionados cos problemas que trata de xeito preferente o MST.
Unha charla diferente nun suave portugués brasileiro para abrir os ollos fronte a unha realidade que é do mesmo mundo que habitamos.
Houbo quen tomou unha ampla nota do tratado, pero non fun eu. Se me fago cos apuntes ...

Foi a 4ª e última do Ciclo de charlas “Crise, economía e falsos dogmas”


-->

Ribadeo, 20131101

Onte xoves tivo lugar a cuarta e derradeira das charlas sobre Crise, economía e falsos dogmas organizadas pola AVV O Tesón. Transcorreu na casa do mar de Ribadeo a cargo de Anxo Martínez Pérez, quen despois de facer unha introdución xeral, abordou a temática da crise a partires dos capítulos 6 e 7 do manifesto de economistas aterrados, enfocando as falsas evidencias de traslado interxeracional da débeda e da tranquilización dos mercados financieiros para ter a posibilidade de pago da débeda pública.

Nun ambiente distendido, o conferenciante dividiu en dúas partes ben diferenciadas a charla, comezando pala temática directamente relacionada coas 'falsas evidencias' anteditas, pasando a continuación a achegar a crise, as súas causas, efectos e particularidades á nosa terra. Así, por exemplo, destaclou a influenza que ten na crise en Galiza a diferenza de tecido económico en relación a Cataluña ou o País Vasco. Influenza tanto na entrada da crise como no seu desenvolvemento e na súa saída.

Ademáis, non podía deixar de situar os conceptos, o seu significado e precepción nun contexto español no que se está a falar de saída da crise con máis dunha persoa de cada catro en paro. Algo difícil de comprender se non se ten en conta o diferente significado de crise que se manexa, que representa diferente para certa élite do que representa para a grande maioría da xente.

Máis aínda que nas charlas anteriores, o turno de intervencións do público tivo que ser cortado debido ó avanzado da hora, quedando sobre a mesa moitas preguntas, respostas, exemplos e aclaracións sobre un fenómeno, o da crise, que é multifacético e engañoso, como se ten amosado no conxunto do ciclo.

Ó finalizar, fóille entregado un diploma e un pequeno agasallo ós conferenciantes, entre un cerrado aplauso dos asistentes.

A AVV agradeceu ós ponentes e ós asistentes a súa participación, e cerra esta actividade coa satisfacción de ter brindado a toda canta persoa se quixo achegar un foro aberto de contraste de ideas e coñecemento sobre unha temática crucial nos tempos actuais.

A asociación, para quen non teña podido asistir e esteña interesado, seguirá a cargar en internet os audios das charlas, exceptuando o desta última por un problema técnico.

Embaixo, momento da entregado agasallo.