20100225

Mobilidade

Estase comezando co plan de mobilidade. Unha persoa está entrevistando durante tres días a diversas entidades e colectivos ribadenses para pulsar a súa opinión sobre o tema e outros accesorios ó mesmo.
Consultado O Tesón, presentou tres liñas básicas de actuación, as referentes a transporte colectivo, alternativo (tanto bicicletas como mobilidade para discapacitados), e peonil (incluíndo a ordeación de tráfico para facelo posible). distingueuse a zona rural, cos transportes en autobús actuais (que os hai) e posibles variacións a estudar (como un posible autobús circular para as parroquias ou cara á zona turística de as Catedrais) ou estado dos accesos, e a zona urbana. Unha zona esta relativamente máis complicada, co abano que se abre dende a zona do IES Dionisio Gamallo (Avda. de Galicia, Xardín e a nova r/ transversal) e o cerre do perímetro urbano pola zona da avda. de Castelao e o porto, incluíndo o acceso ó centro vello de xeito radial dende o perímetro, cos aportes como posibilidades de carril bici ou circular, tanto na zona mencionada como no acceso á zona escolar pola estrada de Covelas, e a desconxestión do tráfico urbano co aproveitamento de aparcamento e facilidade para acceso ó centro, así como a conexión co litoral e a xestión que se pode facer do mesmo en plan turístico.
Preguntou ademáis outros detalles, por exemplo sobre o ruído ou a iluminación, e aportouselle asemade outros puntos en relación á accesibilidade de edificios, se ben temos claro que tras falar con COGAMI, as notas que poidera tomar na xuntanza sobre este punto concreto quedarían moi curtas respecto ás que lle poden aportar dende a coordinadora galega de minusválidos.
É unha primeira recollida de datos que é de esperar que se complete posteriormente, pois se se quere facer un plan, as vinte ou trinta consultas que pode facer estes tres días e que ten programadas é desexable que se vexan ampliadas cun traballo de campo consecuente para manexar os datos aportados con soltura (algo que en comentarios posteriores se lle suxeriu e implícitamente entendimos que así estaba programado), pois comentando os temas saiu a relocer por exemplo o pouco dominio sobre os lugares precisos sobre os que se estaba a falar ou a nula visión xeral sen un debuxo sobre un papel dun esbozo do plano urbano ou do concello, o que dificulta a comprensión do que se está a falar. Ou a ignorancia de detalles aproveitables (ou ó revés, que impiden unha solución determinada) que poden non saír aínda que se fale moito de mobilidade.
A empresa que leva a cabo o proxecto, Novotec, é xa vella coñecida en Ribadeo, pois ten tido contactos co concello sobre diversas cuestións.
Na foto, un dos detalles de mobilidade a ponderar (con implicacións noutros campos)
--
Versión recollida noutras publicacións:

Nestes tempos estase a falar de consultar ó pobo. De xeito indirecto, sexa a traverso de consultorías diversas ou de institucións, ou mesmo de partidos (a campaña xa comezou, e isto serve para as municipais ou as xerais). Non obstante, as consultas directas parece que aínda non están dispoñibles, que terán que esperar, e mentras a vontade do pobo chegará ós centros de decisión filtrada, tamizada, matizada por institucións como os partidos políticos.
Un exemplo no que non se trata de partidos políticos directamente e que polo momento coio que técnicamente vai polo manual: estase a comezar co plan de mobilidade en Ribadeo. Unha persoa estivo entrevistando durante tres días a diversas entidades e colectivos ribadenses para pulsar a súa opinión sobre o tema e outros accesorios ó mesmo.
Consultado O Tesón, presentou tres liñas básicas de actuación. Liñas referentes a transporte colectivo, alternativo (tanto bicicletas como mobilidade para discapacitados), e peonil (incluíndo a ordeación de tráfico para facelo posible). Distingueuse a zona rural, cos transportes en autobús actuais (que os hai) e posibles variacións a estudar (como un posible autobús circular para as parroquias ou cara á zona turística de as Catedrais) ou estado dos accesos, e a zona urbana. Unha zona esta, a urbana, relativamente máis complicada, co abano que se abre dende a parte do IES Dionisio Gamallo (Avda. de Galicia, Xardín e a nova r/ transversal) e o cerre do perímetro do centro urbano pola zona da avda. de Castelao e o porto, incluíndo o acceso ó casco vello de xeito radial dende as vías perimetrais, coa posibilidade de carril bici, que podería ser de tipo circular, ou abrindo vía tanto na zona mencionada como no acceso á zona escolar pola estrada de Covelas. Tamén falamos da desconxestión do tráfico urbano co aproveitamento de aparcamento e facilidade para acceso ó centro, así como a conexión co litoral e a xestión que se pode facer do mesmo en plan turístico.
O técnico preguntou ademáis outros detalles, por exemplo sobre o ruído ou a iluminación, e aportáronselle asemade outros puntos en relación á accesibilidade de edificios, se ben temos claro que tras falar con COGAMI, tamén consultada, as notas que poidera tomar na xuntanza mantida con nós sobre este punto concreto quedarían moi curtas respecto ás que lle poden aportar dende a coordinadora galega de minusválidos.
É unha primeira recollida de datos que hai que esperar que se complete posteriormente, pois se se quere facer un plan, é desexable que ver ampliadas as vinte ou trinta consultas que tivo programadas para facer nos tres días de andar por Ribadeo, cun traballo de campo consecuente para manexar os datos aportados con soltura. Algo que en comentarios posteriores se lle suxeriu e implícitamente entendimos que así estaba programado. Necesario, pois comentando os temas saiu a relocer por exemplo o pouco dominio sobre o campo ou a nula visión xeral sen un esbozo do plano urbano ou do concello, o que dificulta a comprensión das características e necesidades do que se está a falar, ou a ignorancia de detalles aproveitables (ou ó revés, que impiden unha solución determinada) que poden non saír aínda que se fale moito de mobilidade.
A empresa que leva a cabo o proxecto, Novotec, é xa vella coñecida en Ribadeo, pois ten tido contactos co concello sobre diversas cuestións. En cambio a persoa, aínda que demostrou estar facendo os deberes, non era coñecedora de Ribadeo.
E voltamos ó comezo: unha consulta, ou unha serie de consultas, sobre un tema determinado poden dar unha idea ou moitas ideas sobre o sentir da poboación ou aspectos a desenrolar, pero cun contacto máis directo, políticos, xestores ou decisores poderían sinxelamente sentir como o pobo, estar integrados nel, e non só procurar impresións e ideas para aproveitalas como instrumentos.

Ningún comentario: